KŁOPOTY Z NARRACJĄ (3) i (4)

Kule świstały nad blaszanym dachem Chevroleta pojękując złowieszczo, a jedna musnęła nawet lakier pozostawiając odznaczający się od reszty powierzchni ślad w nieco jaśniejszym kolorze podkładu. Na tyle niewielki, że minęło kilka miesięcy zanim właściciele auta, któregoś sennego sobotniego popołudnia spostrzegli go, gdy korzystając z chwili wytchnienia od codziennych obowiązków myli pojazd. Jest w myciu własnego samochodu coś bardzo pierwotnego; to trochę jak utrzymywanie w czystości plemiennego totemu zapewniającego siłę, ład i powodzenie.

Zazwyczaj robi się to w miejscu doskonale widocznym dla wszystkich z sąsiedztwa, zwłaszcza dla tych, którzy odbierani są jak przedstawiciele nastawionego wrogo plemienia, a wokół pokrytego pianą samochodu gromadzi się członków rodziny; żony z pieczołowitością przygotowują kąpielowe mieszanki ściśle według przepisu pilnując, żeby roztwór detergentu nie był zbyt agresywny dla mytych powierzchni; dzieci zmuszane są do wykonywania czynności mycia właściwego: pocierania miejsce przy miejscu blaszanych płaszczyzn karoserii ociekającymi roztworem gąbkami.

Głowa rodziny kroczy dostojnie pośród uwijających się w specjalnym stroju, na który składają się: podkoszulek na ramiączkach, spodenki bokserki, najlepiej w kolorowe wzory i lekko opadające, tak żeby spomiędzy gumy ściągacza i dolnego brzegu podkoszulka koniecznie wystawał goły brzuch (im większy, tym lepiej), szare, ewentualnie bure, skarpety i sandały. Dodatkowym elementem ozdobnym może być czapeczka. Najlepiej skórzana z daszkiem, ale dopuszczalne są również bejsbolówki. Rekwizytem spełniającym rolę włóczni - insygnium władzy - jest gumowy wąż ogrodowy, którym głowa rodziny zmywa zalegające płaty piany.

Po pierwszym opłukaniu następuje etap dokładnego zapoznawania się z efektami mycia. Woda zmywając pianę odkrywa wszelkie niedociągnięcia i błędy rytuału, które nadzorujący samiec wychwytuje wprawnym okiem bezlitośnie rugając odpowiedzialnego za pozostawiony pyłek. Czynności powtarzane są do skutku, to jest do czasu, kiedy wódz uzna proces za doskonale skończony. Myślę, że socjologowie przyznają mi rację gdy powiem, że opisany rytuał stanowi jedną z podstaw, która kształtuje wrażliwość i pragnienie życia według wartości współczesnych społeczeństw kultury zachodu. Zupełnie odmienne zasady obowiązują w społecznościach wschodu i południa, gdzie generalnie przyjmuje się, że co zaschnie, to kiedyś samo odpadnie.

Tyle dygresji, a teraz wróćmy do zdarzenia, które zaczęło się tak niefortunnie. Pani Inez siedząca z prawej strony na siedzeniu dla pasażera nie od razu zrozumiała o co chodzi. Świst, który usłyszała przywiódł jej na myśl własne młode lata, kiedy wraz z matką szyły spadochrony dla desantowców. Szczerze mówiąc, sam nie wiem dlaczego akurat złowrogi odgłos świstu kuli wywołał wspomnienie tej czynności. Zasada skojarzeń opiera się jakże często na zupełnie irracjonalnych podstawach. Na szczęście jej małżonek, Kloss, był człowiekiem o większym zasobie doświadczeń życiowych w zakresie wychwytywania i rozpoznawania odgłosów, a niemałe znaczenie miał fakt, że odbył zasadniczą służbę wojskową i to w czasach wojny, dlatego też z miejsca rozpoznał charakterystyczny dźwięk przelatującego w niewielkiej odległości pocisku i z miejsca poinformował o tym żonę.

Ta, po chwili milczenia, zasugerowała zmianę kierunku jazdy i była to właściwa sugestia, którą dzielny mężczyzna od razu zaczął wprowadzać w czyn. Zmiana kierunku nie dokonała się błyskawicznie. Korzystając z uroków automobilizmu powinniśmy zawsze pamiętać, że ruchem każdego urządzenia mechanicznego rządzą te same, stałe i warte pojęciowego opanowania zasady newtonowskiej fizyki. Aby doszło do zmiany kierunku jazdy konieczna jest zamiana ruchu obrotowego w osi pionowej na ruch obrotowy w osi poziomej, połączonego ze zmianą biegów, czyli takim przestawieniem przełożenia zębatki skrzyni, żeby zmniejszyć moment pędu kół dokonujących skrętu. Żeby nie było zbyt prosto należy uwzględnić siłę tarcia pomiędzy stykającą się z nawierzchnią jezdną powierzchnią kół, a samą nawierzchnią.

To dodatkowy czynnik spowalniający cały proces. Powinniśmy o tym pamiętać, bo do wielu nieszczęść na naszych drogach dochodzi właśnie z powodu lekceważenia tej wiedzy! Musiało minąć trochę czasu zanim automobil państwa Kloss wykonał manewr skręcania. Mimo iż był dość gwałtowny, został wykonany sprawnie i zakończony sukcesem, to znaczy: nie spowodował zagrożenia kolizją w ruchu drogowym. Teraz państwo Kloss mogli trochę odpocząć dzięki komfortowej sytuacji jazdy na wprost i zrelaksować się, jako że uniknęli dwu grążących im równocześnie niebezpieczeństw: uszkodzenia pojazdu pociskiem z broni palnej i związanego ze skręcaniem, zawsze istniejącego, podwyższonego ryzyka spowodowania kolizji.

- O John - westchnęła pani Kloss - manewr skręcania wykonałeś zgodnie z wszelkimi przepisami ruchu drogowego!
- Zawszę wykonuję ten manewr ściśle zgodnie z przepisami, kochanie - pouczył ją małżonek z marsową miną, co mu się chwali, jako że światły obywatel nie powinien nigdy zaniedbywać możliwości uświadomienia mniej zdyscyplinowanych członków społeczności, a zwłaszcza rodziny, że ścisłe trzymanie się regulaminów, przepisów i zaleceń władz popłaca. Dokąd zaszłaby kultura zachodu, gdyby nie trzymano się opracowanych regulaminów? Donikąd, drodzy państwo, donikąd! Teraz państwo Kloss mogli, jak każda szanująca się amerykańska rodzina, przedyskutować sytuację, którą napotkali wspólnie na swej drodze i zaplanować dalsze czynności na popołudnie. Co też niezwłocznie uczynili.