Rewelacje J.M.Rokity

WP.PL publikuje fragmenty mającej się wkrótce ukazać książki J.M.Rokity "Anatomia przypadku".
Baaardzo ciekawe!

Oto część z nich:

Jan Rokita pięć lat po wycofaniu się z polityki przerywa milczenie! W książce "Anatomia przypadku", która ukaże się 6 marca ujawnia kulisy działania Platformy Obywatelskiej i mechanizmy rządzące polską polityką.
Poznaj prawdę o Donaldzie Tusku i braciach Kaczyńskich! Fragmenty tej sensacyjnej książki publikujemy dzięki uprzejmości wydawnictwa Czerwone i Czarne.

W wywiadzie-rzece z Robertem Krasowskim były polityk Platformy Obywatelskiej wyjawia, że dla Donalda Tuska intryga jest naturalnym stanem politycznego świata.
Dlatego sam cały czas roztacza sieć różnorodnych intryg, zwłaszcza mających blokować możliwość współpracy ze sobą osób z jego otoczenia.
Dodaje, że Tusk nieustannie śledzi spiski, zapobiega im, likwiduje je prewencyjnie, zanim się narodzą.
Przy czym, robi to otwarcie i bezceremonialnie.

Tak było od początku istnienia Platformy: "Samo podejrzenie, że ktoś myśli w kategoriach frakcji, wywoływało furię Tuska i oskarżenia o 'skażenie wąglikiem' (...).
Tusk miał od początku PO idee fixe jedynowładztwa".
To różni Tuska od Kaczyńskiego, który dochodził do władzy jednoosobowej stopniowo i nigdy nie był w pełni konsekwentny.

"Jeśli ktoś deklaruje, że ma jakieś swoje polityczne cele, że chce coś zrobić w państwie wedle własnego projektu, to w uszach Tuska brzmi to jak ostrzeżenie: ma w kieszeni sztylet, którego kiedyś użyje przeciw tobie" - zdradza Rokita.
W efekcie wytwarza wokół siebie specyficzny rodzaj pałacowej kultury, rodem z opowieści o dworze Katarzyny Medycejskiej albo kardynała Richelieu.
"To normalną współpracę z nim w dobrej wierze i zaufaniu czyni w zasadzie niemożliwą" - podsumowuje Rokita.

"Wykonywał dla Tuska najbrudniejszą robotę, wkrótce znalazł się na liście ofiar"

Grzegorz Schetyna, jak stwierdza Rokita, był ostatnim człowiekiem w Platformie z jakimś zakresem podmiotowości.
Tusk tolerował go, bo potrzebował go jako narzędzia do rzeczy, których sam nie chciał robić.
"Robił dla Tuska najbrudniejszą w partii robotę kadrowca: eliminował, kogo Tusk kazał, bez zmrużenia oka, nawet jeśli to byli jego przyjaciele, organizował większość na zjazdach regionalnych ludziom, których Tusk wskazywał na liderów, straszył, kogo trzeba(...).
A przy tym zawsze manifestował personalną lojalność wobec szefa, wręcz bezgraniczną" - wymienia były polityk PO.

Wkrótce jednak okazało się, że "drapieżność Tuska" - jak to ujmuje Rokita - nie zna wyjątków. I również Schetyna znalazł się na liście jego "ofiar".
(...)
Afera hazardowa wzmocniła Tuska - Jan Rokita w "Anatomii przypadku" tłumaczy, dlaczego było to możliwe.

Aferę hazardową Tusk potraktował od początku ściśle politycznie, a nie jako problem z dziedziny etyki życia publicznego.
Jako okazję do podjęcia intrygi, której inaczej podjąć by się nie dało.
(...)

"Jest politykiem totalnym"

"Tusk jest politykiem tout court: wszystko jest dlań polityką" - stwierdza Rokita.
Dodaje, że właśnie w tym tkwi główne źródło jego siły, gdyż polityka wymaga absolutnego oddania.

Przyznaje, że premier wpadł w "chorobę cezaryzmu", ale wie, że jeśli chce się utrzymać przy władzy musi trwać w bezruchu.
Bo to właśnie bezruch "chroni cezarystyczny potencjał przed zużyciem" - wyjaśnia Rokita.
Cechą Tuska jest spryt, a wszystko osiągnął własnym czarem i brutalnością.

Tusk sprawuje "rządy osobiste", które zmniejszają znaczenie instytucji: sejmu, marszałka, ministrów, partii, a nawet samorządu terytorialnego.
"Ich zwyczajne procedury mogą się toczyć, tylko o ile nikt nie powołał się na argument, że Tusk jest przeciw.
Powołanie się na Tuska działa jako ustrojowe weto, paraliżujące prace" - wyjaśnia były polityk PO.
(...)
Spór między Lechem Kaczyńskim a Donaldem Tuskiem stał się treścią polskiej polityki w latach 2007-2010

"Po przegranej PiS, to on (L.Kaczyński) znalazł się w samym centrum propagandowego ostrzału.
I to na nim Tusk będzie sprawdzać wartość swojego 'kopernikańskiego' odkrycia: czy da się rządzić za pomocą ideologii antypisu?" - wyjaśnia.
Jak twierdzi, ten "eksperyment" prowadził Janusz Palikot za przyzwoleniem Tuska, a może i z jego inspiracji.
"Więc na tym polu Leszek Kaczyński musi się także bronić.
Wszystko to spycha go jednoznacznie w polityczne ramiona brata" - dodaje Rokita.

Twierdzi, że permanentna kampania negatywna w stosunku do PiS i braci Kaczyńskich stała się fundamentem codziennego działania partii rządzącej. Tusk nakłonił całą Platformę, aby nie zajmowała się od rana do wieczora niczym innym, jak tylko straszeniem ludzi Kaczyńskimi.
"Tusk zaś chciał świadomie obudzić poczucie grozy.
Władza Kaczyńskich - to jest taka władza, która dzień i noc kombinuje tylko, jakby cię skrępować, ograniczyć i podporządkować.
Dlaczego tak robi?
Winni są dwaj bliźniacy, którzy są odmieńcami, mają kompleksy i nie są podobni do zwyczajnych ludzi" - wyjaśnia działania PO.

"Od końca 2005 r. obsesyjne stało się przypominanie o powinności walenia w PiS.
Jeśli jesteś aktywistą PO, to wziąłeś na siebie zobowiązanie bicia w PiS każdego dnia, gdziekolwiek jesteś, kogokolwiek spotkasz, w pracy, w telewizji czy na trybunie sejmowej, bez znaczenia.
Bijesz w PiS, to jesteś patriotą Platformy i leży ci na sercu dobro Polski, nie chcesz bić, jesteś co najmniej podejrzany, do Platformy się nie nadajesz" - tłumaczy tę strategię Rokita.
To wtedy powstała nowa hierarchia autorytetów w Platformie - karierę zaczął Palikot, ale "absolutnym ulubieńcem partii" został wkrótce Niesiołowski, dzięki swoim filipikom.