Stephen Hawking to jeden z wybitniejszych współcześnie żyjących fizyków. Sławę zdobył jednak nie tylko dzięki swym pracom o czarnych dziurach i początkach Wszechświata, ale także dlatego, że od wielu lat jest unieruchomiony przez poważną chorobę – stwardnienie zanikowe boczne. Uniemożliwia mu ona normalne poruszanie się, a nawet mówienie. Mimo to, Hawking ciągle pracuje korzystając z najnowszych osiągnięć techniki pozwalających mu kontaktować się ze światem.
Podziwiając determinację Hawkinga, nie sposób oprzeć się smutnej refleksji, że aby dziś uczony mógł przebić się do świadomości społecznej, nie wystarczy by miał wybitny umysł – musi jeszcze być inwalidą...
Niedawno dowiedziałem się, że w podobnej co Hawking sytuacji znajduje się amerykański gitarzysta, Jason Becker.
Z informacji zamieszczonych w necie wiem, że w latach 80. współtworzył on duet Cacophony (o którym, szczerze powiedziawszy, wcześniej nie słyszałem) i przygrywał Davidowi Lee Rothowi (którego kojarzę i cenię). Był wielkim wirtuozem gitary; w 2004 roku pismo Guitar World sklasyfikowało go na 40. miejscu wśród najwybitniejszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów. Oto, jak kiedyś grał:
Jak określić jego styl muzyczny? Ja bym go nazwał metalem symfonicznym (nie mam pojęcia, czy takie określenie faktycznie istnieje).
Na początku lat 90. u Beckera zdiagnozowano stwardnienie zanikowe boczne, czyli tę samą chorobę, którą ma Hawking. Lekarze dawali mu zaledwie kilka lat życia; na szczęście ich prognoza była błędna. Becker stracił jednak możliwość gry na instrumentach, chodzenia, a nawet mówienia. Może jednak porozumiewać się ze światem za pomocą systemu opracowanego przez jego ojca. Może także komponować muzykę. Jak on to robi? Oddajmy głos samemu Beckerowi:
Korzystałem z programu LogicPro działającego na komputerze Mac i podłączonej do niego klawiatury syntetyzera. Kiedy traciłem głos, mój ojciec wynalazł dla mnie bardzo szybki i efektywny system komunikacji. Jest to rodzaj języka migowego, który wymaga tylko ruchów oczu i jest szybszy od wszystkich komputerów. Próbowałem wytłumaczyć któremuś z moich opiekunów (zwykle był to tata, mama lub jeden z moich bliskich przyjaciół), co ma zagrać na klawiaturze. Kiedy cel zostawał osiągnięty, prosiłem aby włączano LogicPro, dzięki któremu mogłem edytować każdą nutę. Po stworzeniu całej kompozycji spotykałem się z moim przyjacielem i współproducentem, Danem Alvarezem. Pracowaliśmy nad aranżacją i poprawą brzmienia. Na zakończenie zapraszaliśmy naszych muzycznych przyjaciół, aby użyczyli swoich talentów.
W 2008 roku ukazał się album Collection, na którym znalazły się nowe kawałki, a także na nowo zmiksowane utwory starsze. Były to kompozycje Beckera, a także po jednej Davida Lee Rotha, Dana Alvareza i Boba Dylana. Posłuchajmy:
Inne utwory z płyty można znaleźć na YouTube.
Sześć praw kierdela o dyskusjach w internecie: 1. Gdy rozum śpi, budzą się wyzwiska. 2. Trollem się nie jest; trollem się bywa. 3. Im mniej argumentów na poparcie jakiejś tezy, tym bardziej jest ona „oczywista”. 4. Obiektywny tekst to taki, którego wymowa jest zgodna z własnymi poglądami. 5. Dyskusja jest tym bardziej zawzięta, im mniej istotny jest jej temat. 6. Trzecie prawo dynamiki Newtona w ujęciu internetowym: każdy sensowny tekst wywołuje bezsensowny krytycyzm, a stopień bezsensowności krytyki jest równy stopniowi sensowności tekstu.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
