PiS - jedyna recepta na wygraną

"PiS za radą różnych doradców od PR-u był już radykalny, potem umiarkowany, znowu radykalny, a teraz ma się na powrót umiarkować. Nie jestem radykalnym przeciwnikiem pijaństwa, ale w polityce takie odbijanie się od ściany do ściany nie wydaje się taktyką sensowną. Liczenie na to, że jeśli politycy PiS będą ględzić w sposób ugrzeczniony, to lepiej zostaną potraktowani w mediach, które pozwolą im wtedy dojść do władzy - jak niegdyś AWS - jest naiwnością. Istnieje tylko JEDEN sposób, by PiS potraktowany był w nich lepiej: podporządkowanie się przez tę partię jakiejś w miarę silnej frakcji ubekistanu i wejście do Sejmu w charakterze jej reprezentanta.Tfu, lepiej tego co poniektórym nie podpowiadać." - pisze w Gazecie Polskiej Piotr Lisiewicz. A w kolejnym akapicie postuluje, by PiS był bardziej wyrazisty, by mocniej artykułował swe rzeczywiste cele i tezy programowe, bowiem "nieartykułowanie własnych poglądów ułatwia przypisywanie PiS intencji nieprawdziwych".

Pozornie wydaje się, że Lisiewicz przeczy sam sobie, najpierw sugerując, że jedynym sposobem zdobycia przychylności mediów jest poddanie się przez tę partię dyktatowi postkomunistycznego układu, a następnie apelując o większe zdecydowanie w nagłaśnianiu własnego programu. W rzeczywistości dziennikarz GP pokazuje jedynie jak złudne jest oczekiwanie, że można stworzyć taki wizerunek PiSu, który spotkałby się z przychylnością mediów. Lisiewicz słusznie wskazuje, że dla właścicieli mediów i ich funkcjonariuszy problemem nie jest takie czy inne oblicze PiSu, ale ta partia sama w sobie i że jedynym sposobem zdobycia serc Polaków jest odważne bycie sobą, pójście pod prąd narzuconej opinii. Tu idzie o dokładnie to samo, co robił Ronald Reagan, który kiedyś pół żartem pół serio oświadczył, że jeśli media zaczynają go chwalić, to sprawdza, co zrobił źle.

A teraz konkretnie, co to znaczy, że PiS ma być wyrazisty? Czy to oznacza na przykład, że ma być polityczną tubą ojca Rydzyka choćby w kwestii zaostrzenia przepisów ustawy antyaborcyjnej? Otóż podnoszenie i nagłaśnianie takich kwestii grozi zarówno w PiSie jak i w sejmie poważnym konfliktem, wiemy bowiem dobrze, że i PiS i sejm i Polacy są w tej kwestii podzieleni. Budowanie wyrazistości PiSu na gruncie tematów religijno-etycznych doprowadziło by niewątpliwie do przekształcenia parlamentu w pole walki stronnictwa libertynów Palikota z fundamentalistami RM, a sam PiS szybko stałby się w "antypalikocim ruchem" i takie jak Palikot miałby poparcie. To byłoby dokładnie to, o co chodzi wrogom PiSu. I wrogom Polski, dodam.

I teraz aktualna sprawa "buntu ziobrystów". O co im chodzi, kto za nimi stoi? Pozornie wydaje się, że postulaty zgłaszane przez Zbigniewa Ziobro mają sens i trudno z tego punktu widzenia zrozumieć opór Kaczyńskiego, który nie podejmuje rozmów ze swoim zastępcą. Kiedy jednak sięgniemy do historii tego sporu i gdy przyjrzymy się, kto i gdzie wspiera Ziobrę, to sprawa ukazuje się w innym świetle. Po pierwsze sam Ziobro dziś zamiast starać się przedyskutować sporne kwestie na wewnętrznym forum swej partii biegnie z krytycznymi uwagami i zaowalowanymi pretensjami oraz groźbami do mediów, co czyni jego intencje co najmniej dwuznacznymi. Po drugie z tej racji, że wali w znienawidzoną przez mainstream partię, otrzymuje silne wsparcie ze strony różnych Siwców, Nowaków i Kików i nie reaguje na to, co jeszcze bardziej podważa jego wiarygodność. Po trzecie dokładnie takie same próby wysadzenia Kaczyńskiego z fotela prezesa, z dokładnie tą samą argumentacją, już miały miejsce. Przykładem może być artykuł z 2009 roku:

"- To będzie nasza czwarta porażka. Kolejnej już nie zniesiemy- mówią nam anonimowo. - Poobijany prezes powinien odsunąć się w cień i oddać władzę- dodają. - Tylko czy wtedy będzie jeszcze co zbierać z PiS?- pyta Marian Piłka, były poseł Prawa i Sprawiedliwości.

Mimo niezłych wciąż sondaży, nastroje w partii nie są najlepsze. - Zdajemy sobie sprawę, że w obecnym kształcie nie wyjdziemy poza 25 procent. Nie mamy też żadnej zdolności koalicyjnej, co powoduje, że do władzy nie wrócimy- mówi nam jeden z polityków PiS. Inny z naszych rozmówców dodaje, że władze partii nie robią nic, co mogłoby zmienić jej wizerunek. - Szansą na wypromowanie nowych twarzy mógł być szumnie powołany Zespół Pracy Państwowej. Tymczasem pierwsze skrzypce gra Gosiewski, a kilka nominacji jest kompletnie nietrafionych. Miejsce Terleckiego (oświata i kultura) powinien zajmować Janek Ołdakowski, zaś obszar, który nadzoruje Legutko (polityka zagraniczna), powinien być domeną Pawła Kowala. Powinien, a nie jest- podkreśla nasz informator.

- Faktycznie, docierają do mnie sygnały, że w PiS pojawiła się refleksja dotycząca przyszłości. Coraz częściej padają pytania, czy pod obecnym przywództwem PiS może jeszcze wrócić do władzy- mówi Jarosław Sellin (46 l.), były wiceminister kultury i poseł PiS.

W nieoficjalnych rozmowach politycy PiS coraz częściej krytykują Jarosława Kaczyńskiego. - Mamy na koncie trzy porażki wyborcze. Obaj bracia nie radzą sobie w nowoczesnej polityce, nie potrafią dobrze się sprzedać. Część ludzi po prostu się ich boi, innym wydają się zbyt śmieszni.

To dlatego politycy PiS intensywnie zastanawiają się, co stanie się z partią w 2010 roku. Wszystkie kreślone teraz scenariusze mają jeden wspólny mianownik - Zbigniew Ziobro. To on miałby przejąć schedę po Kaczyńskim."