Jak dla mnie to ta wizyta mało robocza, niemniej jednak prezydenci odwiedzając państwo średniej wielkości nie wdają się w szczegóły, nie podpisują szczegółowych uzgodnień gospodarczych, nie zawierają kontraktów, a kontynuują rutynę polityczną, której waga jest istotna dla kraju średniej wielkości, jakim jest Polska.
Także zjazd prezydentów, choć był przyćmiony przez celebrację wizyty prezydenta USA, to spełnił swoją rolę w odnawianiu relacji i kultywowaniu idei współpracy demokratycznych państw. Już sam fakt, że to celebrowanie, odnawianie i kultywowanie odbyło się w naszym kraju, może być powodem do satysfakcji dla sterników polskiej polityki zagranicznej.
Jeśli chodzi o gaz łupkowy, to dobrze się stało, że w ta pora delegacja prezydencka z USA zawitała do Warszawy. Z pewnością temat był gdzieś tam w rozmowach mocno napomknięty, jeśli nie wałkowany. Istotną rzeczą jest, że do pchnięcia spraw naprzód bardzo przydatna jest prezydencka aprobata i świadomość o jego otoczenia tycząca się problemu gazu łupkowego w środkowo-wschodniej Europie. Taka akceptacja będzie bardzo pomocna, gdy dojdzie do konkretów.
Ogólne stanowisko Obamy wobec środkowej Europy jeszcze dwa lata temu było nijakie, co stanowiło powód do stawiania tez o przehandlowanie tej strefy z Rosją za ustępstwa strategiczne a nawet głoszono twierdzenia o kształtowaniu się nowej wybiórczej neutralności USA.
Być może z ciężkim sercem, ale Obama w obliczu realiów musiał przyznać, że świat nie jest prosty i nie da się pokawałkować na strefy neutralne i aktywne. Mocarstwo globalne ma interesy globalne. Jeśli uzna, że jakiś kawałek globu, np. taki jak poważna część Europy, jest niewarty lub niepotrzebny, to tym samym przestaje być w 21 wieku mocarstwem globalnym .
Takie niecałościowe rozumowanie jest bardzo podobne do niedawnej teorii i praktyki wiodących państw unijnych.
