Rzeczpospolita Axel Springer Polska?

   Wojna między Dziennikem a Wyborczą ożywila plotki, że Axel Springer chce zamknąć Dziennik i kupić pakiet kontrolny w Rzeczpospolitej. Wiązałoby się z tym podobno przejęcie redakcji Rzepy przez obecną redakcję Dziennika. Ten pomysł uważam za dziwaczny z paru powodów.

   Powodem zamknięcia Dziennika mają być złe wyniki ekonomiczne. Dlaczego więc ta sama - lub prawie ta sama - ekipia miałaby przejąć Rzeczpospolitą, skoro nie sprawdziła się w Dzienniku pod względem ekonomicznym? Do kolegów z Dziennika nie mam pretensji, a niektórych cenię zawodowo. Nawet podoba mi się ich próba założenia czegoś w rodzaju polskiej prawicy alternatywnej, co zmusza resztę do myślenia, a przynajmniej powinno. Co prawda nie bardzo podoba mi się sojusz z ITI ale wiadomo, że co dwie głowy ptaka, to nie jedna. Tylko że na tę ofertę nie ma w Polsce zapotrzebowania, skoro źle się sprzedaje.

   Drugi powód zdziwienia, to wydawnictwo Alex Springer Polska. Nie wyobrażam sobie, żeby niemiecka gazeta najważniesza dla wyrazu niemieckiej racji stanu, a niechby nazywala się Reichzeitung, przeszła w ręce kapitału polskiego w sytuacji wyraźnego konfliktu interesów między Berlinem a Warszawą. Reichzeitung Polska? Zaraz umrę ze śmiechu. Jaki Niemiec to kupi?

    Wielki kapitał nie ujawnia wprost na codzień swoich interesów w należących do niego wydawnictwach, ale może w rzadkich chwilach decydujących. Wtedy będzie krótko trzymał redakcje przy nodze. No i te mniej lub bardziej subtelne przesunięcia akcentów, które tworzą atmosferę redakcyjną a rzeczą redaktorów jest wyczuć różnice, jeśli tylko zależy im na karierze...

   W grę wchodzi polska racja stanu. Axel Springer dostał tytuł "Hieny Roku" od Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za szczucie na siebie Polaków i Niemców w swoich tabloidach po obu stronach granicy, przy okazji zawodów piłkarskich. To przykład na poziomie bruku. Chodziło o podniesienie sprzedaży przez rozbudzanie najniższych emocji. Nie chcę, żeby Axel Springer miał możliwość podobnych manipulacji na poziomie salonu - poważnej prasy dla elity narodu. Nie pozwala na to czujność obywatelska.

   A kolegom z Dziennika życzę dalszych sukcesów w walcowaniu Wyborczej.