Marszałek odchodzi

Stało się to, co stać się musiało.

Z zawodu zaczynając odchodzić najlepsi dziennikarze śledczy. Po niemal czterech latach rządów najuczciwszej w dziejach III RP ekipy, jeśli chodzi o afery nastały czasy bezrybia do tego stopnia, że nawet nie jest możliwe wyłowienie dorsza za 8 złotych.

Media informują dziś, że z zawodem rozstała się jedna z najwybitniejszych przedstawicielek tej dziennikarskiej specjalności, Anna Marszałek. Ta laureatka nagród; Grand Press, Dziennikarza Roku i Europejskiego Dziennikarza Roku zasłynęła rozpętaniem słynnej afery w MON i zniszczeniem kariery politycznej Romualda Szeremietiewa.

Ekipa Donalda Tuska zafundowała tej grupie zawodowej totalne bezrobocie i tylko patrzyć jak za Anną Marszałek podążą: Bertold Kittel, Sylwester Latkowski, Wojciech Czuchnowski i Agnieszka Kublik. Grzebanie w aferach zbrodniczego rządu PiS przejęły sejmowe komisje śledcze, które pracują już dwa lata dłużej niż ta krwawa junta była przy władzy.

Pierwszym symptomem tego kryzysu śledczego dziennikarstwa było rozmontowanie duetu Sekielski-Morozowski, którzy swego czasu wytyczali nowe światowe standardy dziennikarskie. To oni w porozumieniu z jedną partią polityczną zakładali podsłuch innej, mniej lubianej partii. Chodziło o słynną korupcję polityczną uprawianą przez ówczesną ekipę rządzącą.

O tym jak skapcanieli owi dziennikarze świadczy choćby wypowiedź Morozowskiego po słynnym transferze posła Arłukowicza do rządu Tuska. Stwierdził on, ni mniej ni więcej, że premier dokonał „wizerunkowego majstersztyku” i rozpływał się w zachwytach nad tym świetnym ruchem premiera.

Nie ma już afer, korupcji, nawet tej politycznej, a resztkę chleba tym tuzom śledczego dziennikarstwa odebrał Kalisz i Czuma.

Bez wątpienia wszyscy najwybitniejsi śledczy dziennikarze w zbliżających się wyborach oddadzą głos na partię Jarosława Kaczyńskiego. Tylko zwycięstwo PiS-u pozwoli im na powrót do zawodu.

Cóż, takie czasy. Na dziś wystarczy Polakom Knapik, Kuźniar, Pochanke, Kajdanowicz, Durczok i Kolenda-Zaleska.

 Paradoksem jest to, że nawet krystaliczna uczciwość rządzących pociąga za sobą ofiary i niesie negatywne skutki.