Nie ma to jak sobie ponarzekać na polityków, no nie? Że załgani, niekompetentni, zbyt makiaweliczni, albo hamletyczni, że neofaszyści, postkomuniści, zieloni, czerwoni, moherowi, pomarańczowi, do wyboru do koloru, co tylko komu przeszkadza. W tym właśnie cały problem - dużo łatwiej powiedzieć co mnie w jakiej partii drażni niż co ewentualnie mi się w niej podoba.
Proponuję inne podejście. Znajdź sobie kandydata (podkreślam kandydata, nie tylko partię), który choćby w minimalnym stopniu Ci odpowiada. Naprawdę jest w czym wybierać - w Polsce nie ma okręgu gdzie nie byłoby co najmniej 10 kandydatów na mandat. Znalezienie takiej osoby wymaga odrobiny wysiłku, ale dzięki dobrodziejstwom internetu da się zrobić w ciągu jednego wieczoru. Z dużym prawdopodobieństwem będzie to bardziej produktywnie spędzony czas niż oglądanie wiadomości, gdzie merytorycznej dyskusji prawie nie ma. Potem poinformuj innych na kogo się decydujesz i dlaczego.
Cynik (w swoim mniemaniu - realista) powie, że ta propozycja to rojenie politologa-idealisty, że nikomu się nie będzie chciało, a nawet jeśli to i tak niczego nie zmieni. Refutacja takich frustarcji w poście następnym, czyli jak przy minimum wysiłku osiągnąć maksymalny efekt.
Sytuacja jest sprzyjająca bo dziś to my, lud-suweren, mamy w ręku kij i marchewkę dla klasy rządzącej (przynajmniej jej wybieralnej części).
