Metafory ze snu - Część III

METAFORY ZE SNU - część trzecia

Dział: Kultura Temat: Literatura


Aforyzmy Zygmunta Jana Prusińskiego

* * *

Kiedy trzaskały gałęzie
zupełnie niepodobne do minionych
przypomniałem sobie
o umorusanych gawronach
może i lepiej że nie wróciłem
do tych schodów
gdzie nikt na mnie nie czekał
choć taki byłem gorący.

* * *

W erotyce zasnął poeta
wydostał się z powierzchni i znikł
poniżej głębiej
jakby wodorosty go wołały
a na szpicu wyschniętej pamięci
z ust ptaka kobiety
nieistniejącej
samoczynnie wabiona
okruchami z tamtej jesieni.

* * *

Odbijam się piłką bez powietrza
pnie klną wyrażając
aprobatę wyschnięcia -
czasem przystanę złapię fragment
powietrza
rozbudzę tudzież odblask
zgniłego wiersza
jak jabłko nie zerwane o czasie.

* * *

Migoce jaskółka
tak wspaniale tańczy w locie
siadłem cichy jak cmentarz
w trawie trochę dalej
od domu
w którym nikt na mnie nie czeka.

* * *

Jem w tej chwili pierogi z mięsem
rozczytuję twe oczy jak kochają.

* * *

Pielęgnuję widoki te które widzę
nie jestem współtworzącym
a świadkiem co wyrasta
ze szlachetnych korzeni.

* * *

Nic po mnie tylko te wiersze
które zostawiam w miejscach
spoczynku na białych kamieniach.

* * *

I jest czas zastanowienia
szumi mi do ucha wiatr spod liści
cudownie się ściszyć na jedną
minutę lub trzy dotykając ciszę.

* * *

Fortepiany za horyzontem
i wiolonczele - fagoty - cytry
wielkanocne jakby zmartwych...

* * *

Zapraszam dawnych kolegów
z tymi co grywałem w klubach
kilku z nich odeszło nagle
nie mówiąc mi o tym.

* * *

Siedzę nad bajorkiem i widzę
jakby na drugim brzegu
zatrzymał się poeta Słowacki.

* * *

Na pewno diabeł zajrzy w okno
może nie ujrzeć nas nago
ale spojrzeć na kwiaty imieninowe
które zakupię jednak w kwiaciarni.

* * *

Na pewno diabeł zajrzy w okno
może nie ujrzeć nas nago
ale spojrzeć na kwiaty imieninowe
które zakupię jednak w kwiaciarni.

* * *

Nie jestem zawadiaka
może trochę w poezji
jak ktoś sprowokuje.

* * *

Ty działasz na mnie
gdy jesteś czuła -
odchodzą zmartwienia.

* * *

Jestem z innej książki
wcielam się w duszę
poskromiony twą ręką.

* * *

Wydostaję się szczęśliwy
na zewnątrz - na stronie
gdzie piszę o spacerze.

* * *

Lipcowa cisza w parku
potajemny rozdział -
oprowadzasz alejami.

* * *

Z wierzbami się łączysz
mogę dopisać -
odbieram to piękno.
Bo łączy nas zwykły dzień
z którego powstaje święto.

* * *

Te usteckie wydmy są moją powieścią
przez lata zostawiałem tam ślady
samotnego mężczyzny - rozpisywałem
bieg dojrzałości słonecznymi ścieżkami.

* * *

Ty jedna mnie zauważyłaś w drzewach
podałaś swoją rękę jak gałązkę bzu
czułaś że dasz radę poprowadzić
do granicy zielonego wzgórza.

* * *

Jestem skory wytłumaczyć pewien szczegół
że starannie zdobywam twoją przestrzeń.

_____________________________________________________

Zobacz galerię zdjęć: