Metafory ze snu - Część XXIV

METAFORY ZE SNU - część dwudziesta czwarta

Dział: Kultura Temat: Literatura


Aforyzmy Zygmunta Jana Prusińskiego

* * *

Poniekąd masz rację,
bo jesteś rysą pękniętą
w moich wierszach -
tylko one zostaną.

* * *

Wyzbyj się umiłowania.
Odleć pacierzem jak dobry ptak
który nowiny przeniesie.

* * *

Jesteśmy wystruganymi podmiotami
w świecie pełnym szaleństw,
wystarczy złotówkę wziąć ze sobą z domu.

* * *

Szukamy złotej sosny na brzegu marzeń,
nurt odpowiada cichym skomleniem
jak pisklę porzucone na wietrze.
Ubieramy się w znaną polską nadzieję,
a czyny są zamazane na papierze.

* * *

Moniko, rozbierz się i idź tam
gdzie Złocista Polana w nocy świeci,
przetańcz tę noc jak tańczą ogniki -
ujrzysz mnie, jestem tak blisko,
szelestem wiersza czerwcowego.

* * *

W ukrytym temperamencie,
słodzisz spojrzeniem krajobrazy.
Lubią cię czyżyki i wiewiórki,
ubierasz dla nich sukienki.

* * *

Twój ślad w lesie zostaje dłużej,
po śladach dojdę do ciebie.
Wezmę fujarkę jak Janko Muzykant
i zagram w maju ludowe piosenki.

* * *

To kwiatowy miesiąc w sadach -
tam tylko miłość, miłość zostawić...

* * *

Idź powoli z cieniem.
Wiersz jest dobry z rana,
kiedy nie jest skłócony z nikim.

* * *

Prowadzimy prywatne zaklęcia,
symbolizujemy się jako szlachetne
tło z homo sapiens.

* * *

Udajemy prędzej że jesteśmy
wybranymi, żar piasku w południe
parzy, a ja ścielę ołtarze
o mojej nagiej żonie...

* * *

Ta twarz dużo mówi, nawet jeśli usta milczą.

* * *

- Nie jest dostępna, zamurowana
akcentem zbrodni, tylko kroplę
z sosnowego drzewa przenoszę
tam gdzie nie starte są słowa.
Wystarczy zakaszleć,
wyrzucić z siebie ból...

* * *

Złap mnie za rękę, pobiegniemy ku wiatrom,
a wiatr zatrzyma się we włosach,
ochłodzi twarz, piersi, uda...

* * *

Literatura piękna jest w tobie,
napiszę dla ciebie wiele słów lirycznych.

* * *

Unikam dramatu w literaturze,
choć dzieła zostały dla pokoleń.

* * *

Pisałem dla Krystyny Amon,
pięknej mojej kobiety.
Ale to było dawno, jak książka
nieskończona - zabrakło kartki.

* * *

Mogę ci zaśpiewać, choćby
wiedeńską piosenkę "Świat pod powieką".
Posłuchaj Inez tej melodii...

* * *

Ja nie stoję jak pomnik w śnie
moja natura buntownicza nie śpi...
Piętnaście lat płynę po piasku,
a wiatr jest mi wierny i orzeł
w znaku Pana Boga.

* * *

Nie boję się wrogów - boję się narodu,
który drapie się z nudów i marzy...
Pomiędzy nami jest wielka przestrzeń,
opuszkami palców zdzieram bóle
samotnego wojownika.

* * *

Nikt nie chce walczyć o Rodzinę Polską.
Zaśnięci amokiem spowijają megalomanię
w okresie godów węży - to im wychodzi,
lecz z domów wyjść nie chcą.

* * *

Więc po co ta histeria moja się włóczy,
po piasku na ziemi nie-mojej - kaszel
sterczy mi ze spłowiałym sztandarem
minionych przodków.

_______________________________________________________________

Zobacz galerię zdjęć: