Sen miłości - Część V

SEN MIŁOŚCI - część piąta

Dział: Kultura Temat: Literatura



Zygmunt Jan Prusiński

W ZWIERCIADLE UKRYTYM

Angelice Zareckiej


- Odeszło uwieranie samotnika, wracam do życia!

Tańczysz i ty przytulona do głębi;
sączy się aksamitny krzyk z nieba.

Nierozłącznie rozwijam się jako mężczyzna -
twoje dotyki jak maki w polu tańczą na wietrze.

Poukładane wzory zaklęcia - topi się szarość,
wchodzimy Angeliko do Kolczastego Lasu.

Specjalnie dla mnie rozbierasz się -
ciało dla ciała, dotyk dla dotyku, cisza dla ciszy.

Samoczynnie piszę oczami nieznany Erotyk,
jesteś tam ugoszczona - podaję ci brzoskwinie.

Osiągam przestrzeń, tę aplikację wzoru.
Rzeki od rzek, drogi od dróg, ścieżki od ścieżek.

ZAMĘT I TA WNIKLIWOŚĆ

Wioletcie Biernackiej - Góreckiej


Jestem przygotowany
przyjąć cię z honorami.
Zamknij oczy - wchodzę,
następuje wstępny akt...

- Czy chcesz wstąpić
w moje ramiona,
posłuchać muzyki
i synkopy...?

Po drugiej stronie
czeka słońce,
i polana rozlana
na strony.

Przejdziemy Wioletto
przez rzekę,
ta próba jest ważna.

Rzeczy i człowiek
mężczyzna i kobieta,
i całość dotknięta lasem
intymnym zapachem.

Przystrajam chwile,
niepewność jak przed kałużą
wtapiam się głębiej -
filozofię miłości badam.

PIEŚNI I POWROTY

Irenie Wiszniewskiej


Motto: Drgaj Ireno, drgaj; odbieraj mnie miłością!

Ta melodia dawno gra...
Czujesz? Czujesz moje zbliżanie?

Ireno moich snów jestem już w tobie!

To jest armia moich uczuć.
I ptaki morskie przenoszą,
i wichry i huragany pomagają mi.

Zrywam korę sosnową,
robię łódeczki o nazwie "Irena" -
płyną przez Ocean Atlantyk...

Skraplam Pamięć.
Rośniesz mi w objęciach,
dotykam miejsca czułe - grasz.

W OSŁONIE PRAWDY NAGIEJ

Katarzynie Magdalenie Jarońskiej


Motto: "Co ty ptaka tropisz"?
- Karka Jarońska -


- Przybliż swoje jestestwo w chciejstwie,
akurat zbliża się z mojej strony mocna fala!

Dam ci tyle miłości, ile wykolorowanych
liści jesienną porą opuszczają drzewa.

Jeszcze kilka stron książki którą piszę,
będziesz i czytelniczką i bohaterką...

Obejmuję twój cały świat nagi, ręce
wtapiam w aksamitne ciało dążenia puenty.

Jeszcze zaczekaj - jestem pieszczochem,
nie spiesz się biała kobieto w tym śnie.

Uczę się jej piersi całować -
jest zawsze inne całowanie piersi.

Subtelnie rozgarniam wiatry, las śpiewa
najnowszą kompozycję Berry Waite'a.

Jej białe ciało ściąga mój wzrok,
bym narysował Amorka, potem wiersz.

Jeśli Magdalena (ptaka tropi), to mnie.

AGNIESZKA STYŚ I MÓJ PRZYJACIEL FRYDERYK SZOPEN

Motto: "Wzięłam łyk kawy
Łyk poezji
Rozpieściła moją nadwrażliwość
Bawiła się moimi uczuciami".
- Agnieszka Styś -


Posłuchajmy ciszy. Posłuchajmy ciszy.
Na samej górze gra ktoś na fortepianie
nagie zbliżenia w epoce kamienia.

Zatem Fryderyk, ty i ja
spleceni ważnością istnienia,
wybieramy dla siebie akordy
zanurzenia w dźwięku wybranym.

Ale po to jesteś kobietą
by rozbierać z ciebie akcenty.
Wieloznaczność pocałunków
ma odcień i kod przymierza.

Roztańcuję cię Agnieszko
w melodii niedokończonej,
w napływie nut łąkowych.

W zapasie nut które mam,
w symbiozie zgody i ugody
zapraszam ogniska i jałowce.

Można połączyć miłość i muzykę.
Tak też czynię od lat,
bo tylko Sztuka mnie nie zdradza!

MOJĄ MIŁOŚĆ POLUBISZ

Marcie Gero


To drzewa wybrały ciebie,
nie kto inny na tej ziemi.

- Taką właśnie pożądam...

Okażesz się inteligentną kobietą!

Oswobodzona z wiatru
rozbierzesz się ze wszystkiego,
co było wczoraj.

Moją miłość polubisz;
będzie miała imię i nazwę ulicy.

NA RZECZNYM MOŚCIE Z TOBĄ

Karolinie Frankiewicz


A kiedy dojrzejesz kobietą, rozpocznę wędrówkę pieszczot.

Ramiona zawiesisz na mnie,
przeniosę do ulubionego ogrodu.

Usiądziemy we wrzosach, posłuchamy drzew i mchu.

Może kilka fragmentów
opowiem ci z książek.

Pozwól Karolino, zaprzyjaźnimy się z ciszą.

Przejdziemy przez most
otulimy leśny krajobraz.


Wiersze z książki "Sen miłości"

Zobacz galerię zdjęć: