Sen miłości - Część VI

SEN MIŁOŚCI - część szósta

Dział: Kultura Temat: Literatura



Zygmunt Jan Prusiński

W PROMYK UCAŁUJĘ CIĘ

Teresie Monice Kindze


Przytul mnie Tereso,
jedno słowo chcę usłyszeć:
( - Śpiewaj poeto do rana,
jestem ci miłością oddana)!

- Czy nie ma Krainy Kultury,
gdzie Sztuka w ludziach rozbudza instynkty?

O zachodzie w czerwieni zagram ci balladę,
gitara moja w kącie z pajęczyną rozmawia.

Zaprowadzę cię za ten pierwszy horyzont,
tam gospodynie nakarmią nas chłopskim chlebem,
mlekiem i radością wiejskiej gościnności.

Szlakiem Apostołów szukających miłości.
Wdepniemy nasze gołe stopy,
piasek jest przyjazny - pomasuje czule.

- Po śladach dojdziemy...

W TWOJEJ FALI MOJA FALA

Izie Cacko


- Bądź erotyczna!
- Bądź zawsze erotyczna dla poety!

Całuję cię wierszem w Kolczastym Lesie -
uwieść i unieść piękno ciała,
a kamienie wkoło o nas zaśpiewają
"Sen miłości" z mojej książki.

Izo z wiatru otwockich powrotów,
całuję twoją nawierzchnię skóry - kory
wobec obowiązku roli poety,
nie skąp mi na twoim drzewie
wybierać miejsca czułe.

Odwieczna walka instynktu poznawania
(z jednej poczekalni do drugiej) -
pamiętam wiersze Dominika Opolskiego
z tomiku "Poczekalnia",
tam poszukiwałem miejsca życia.

Najpierw zamoczyłbym usta w wierszach
potem twoje usta - jak koliber
taniec by zawirował uczuciem.

Gdybyś była przy mnie
choćby w Otwocku przy igliwiach,
tak pamiętam te jałowce smukłe
na Karczewskiej Górce,
roznamiętniłbym - czy jeszcze umiem?

BYŁOBY NIETAKTEM ZAŚNIĘCIE PRZY TOBIE

Joannie Maziarz


- Czasem jestem wiatrem duchowym,
kędy zaczynam pieśń
o ciele kobiety pisać
moim własnym piórem...

Czereśnia która za oknem rośnie,
chroni cię przed niebezpieczeństwem wiatru...

Tylko nie zostawiaj mnie
w niepewności - przelej wino
z butelki do lampki,
stań naga za firanką.

Rzeźbienia światła w korytarzach
ważny to wstęp,
jak Kronika Filmowa przed filmem.

Joanno - nie od Aniołów
zbliż się tak jak kobieta,
wiesz jak ona podchodzi
do mężczyzny - kochanka?

Spróbuję poukładać tę sobotę,
wczoraj był dzień dla Wagi -
prywatne złe przygody
wstydzę się o nich opowiadać.

CHCESZ POMARZYĆ ZE MNĄ

Bronce Misiak


Jest dobrze - czuję ciepły park,
gdzie tyle napisałem wierszy dla świetlików
w symbolu kobiety uroczystej w miłości.

Tak, ja komponuję ciszę w tobie,
muzyka się rozmnaża w nas poniekąd
nie naruszajmy swoistej aprobaty.

Nie mruż oczu - patrz na niebo,
sen się oddalił jakby wiatr go pognał
by nie przeszkadzał mym wzorom.

Mech Bronko jest taki łagodny,
rozbiorę całą nagość bym mógł pulsować
jak samotny gejzer w Islandii.

Jesteśmy blisko tej samej myśli,
ty zrywasz gałązki bzu, ja trochę bliżej
rysuję na twych nogach pragnienie.

WICHER JEST W TOBIE

Teresie Monice Kindze


Zatoczę skrzydłem niebo,
w twoim ciele zostawię wiersz.

- Wyrzeźbij rękami miłość -
skrusz kamień niech wyrośnie kwiat.

Jesteś rozpromieniona akcentami,
układasz literki dokładnie.
Pomagam ci Tereso poczuć słowo,
jest jedno ważniejsze od innych.

Jesteś dzisiaj rozpieszczona,
jakbyś diament z ziemi podniosła.
Skubię pieszczotliwie twoje włosy,
czujesz ten niewidoczny dotyk?

NA TYM WIETRZE I NA KOCYKU

Grażynie Molendzie


Taki pomiędzy nami wyrzeźbimy Erotyk.

Będzie soczysty jak brzoskwinie w ustach!

Czynię to poniekąd z poetyckiego zapisu.

Osamotniona kobieta zawiesza
myśli o kochanku,
który miał się zjawić wczoraj.
Pulsuje rzeczna otoka wkoło,
idę w stronę twojej samotności -
przytulę cię po męsku.

Rycerze umknęli gdzieś na wojenki,
rozdrapywać korę drzew
czy budzić kamienie ze snu,
a ja mam do spełnienia
jedną stronę książki dla Grażyny.

AMBIWALENCJA PORANNA CUDÓW

Magdzie Siudy


Lampy przydrożne, kamienie polne,
ptaki wędrowne zapraszam na koncert.
W jednym rozdziale jest tyle piękna;
spontaniczność się w nas rozbiera!

Roztopy i Potopy w ludziach.
Szkli się pęknięta rysa w słońcu.
Obiegłem całe ciało w porannej sile,
zaprosiłem do miłości - światło.

Magda namiętna oczekuje fal.
Biodrami porusza się i gra etiudy.
Wiolonczela nie skarży się na dźwięk,
potrafi podnieść poza zasięg słuchu.

Dotykam twoją pierś jak rozwiniętą różę.
Mały lęk zakołysał lotem jaskółczym -
wbijam się w twoje niebo ciała,
soki spływają żywiczne z sosny.

Wiersze z książki "Sen miłości"

Zobacz galerię zdjęć: