Sen miłości - Część VIII

SEN MIŁOŚCI - część ósma

Dział: Kultura Temat: Literatura



Zygmunt Jan Prusiński

O ZMIERZCHU BLONDYNKA NAD MORZEM

Aurelii Kani - Hrychorczuk


Skraplam się chęcią zdobycia twego ciała
potajemnie - bezszelestnie - ale z dźwiękiem.

Sypie na mnie niepokój z nieba,
bo i sam Pan Bóg się na mnie gniewa,
że myślę o erotycznych zabiegach...
Tak chcę jak najwięcej wydobyć z ciebie
tej dziwnej słodyczy bez nazwy.

Gdybym ja tam został zaproszony,
tylko dla ciebie byłby ten koncert.
Z mego ciała wypłynęłyby dźwięki
i słowa ułożone według uroku.
To nie jest łatwo przejść
w metamorfozę odmiany czasu.

Ta scena jest absolutnie ważna.
Zbierasz oklaski od mew,
ładna jesteś Aurelio w kolorze
piasku i błękitnego nieba,
zachód słońca powinien się cieszyć.

LIŚCIEM CIĘ POGŁASZCZĘ

Magdalenie Sawickiej


- Wolność ciała nagrzewa się
jak ziemia o świcie z nami.

Skup się Magdaleno nad wierszem,
bezwolnie płyną słowa poety.

Gdzieś zagubił się Fryderyk.
Zagrałby pod wierzbami dla nas
ten rwący nurt ech miłości.

Bądź nad rzeką bez nazwy,
roztoczę pragnienia ciszą.
Rzeka szumem zaśpiewa...

Ja, Czarny Ptak zaklęcia
z bajki nocnego przymierza,
wybieram lot ku tobie.

Niebotyczna i wieloznaczna.
Ubierasz czarną bieliznę -
noc się zbliża z nowinami.

DAGMARA ZAWADZKA MA UDZIAŁ W TEJ POEZJI

Motto: Kochałem wiedeńską Dagmarę...


- Dagmaro z Rzeszowa, przyjdź do mojego snu,
przytul się jak dawniej wobec i tego wiersza dla ciebie;
przypomnij mi, jak mnie wówczas kochałaś w Wiedniu!

Byłem przez jakiś czas namacalnym mężczyzną,
rosły we mnie wiedeńskie ogrody i parki -
i tam gdzie cień chował wstyd przed słońcem.

Dagmara, Wiedeń i Strauss, i moje wiersze:
cóż mi było do szczęścia w wiekuistym krążeniu
orła podniebnego z rąk Pana Boga.

Z niej słodycz jak miód rozlany, wsiąkał we mnie
przy całowaniu, o świcie i o zmierzchu, i w nocy
kiedy sen budził moją niepewność jutra.

Piękna kobieta, namacalna i na księżycu,
wobec każdej litery, słowa, wiersza - składała
we mnie wiarę w kryształową miłość.

W tamtych latach, gdzie we wszystkich echach
Johann Strauss miał udział - podszycie moje
było łaskawe, jak kora brzozowa dla brzozy.

U ANIOŁÓW W OGRÓDKU

Jagodzie Malinowskiej


Będzie jasno jak w tymże ogrodzie,
porośniemy sobą w czułych dotykach.
Weź Jagodo to co tobie się należy -
ja wezmę od ciebie podobnie to samo.

Brzmią wspomnienia jak czuły dźwięk,
były okoliczności muzyki kochania.
W możności cichej prośby do kobiety,
to kochanie przystąpić z tobą chcę.

Śpiewałem i ja protest songi -
pamiętam szczecińską "Kaskadę".
Wiosna Orkiestr i moje piosenki
w konkursie "Po co urodziłem się"
i "Dom skruszony nadzieją"!

Nie będę ci mówił fantazje.
Dorośli mają zachęty jak cień.
Przyłożę ucho do twej piersi,
posłucham balladę Boba Dylana.

Ogródek gościnny jak żaden.
Roztopimy myśli wpierw,
złapiemy Motyla Erotomana
żeby nam nie przeszkadzał.

Będziemy kulturalni.

DLA CIEBIE NIE ROZPUSZCZĘ CHMUR

Monice Laury Joannie Wyrzykowskiej


Niech brzmi melodia o miłości -
niech nie gaśnie aż do świtu.

A kiedy ogniki ukażą się na werandzie,
otoczę pocałunkami ich tysiące
twoje nagie ciało pod kocem. -

Przygotuję kolację złocistego lina
i białe wytrawne wino hiszpańskie. -
Rozwiniemy szerzej intelekt o życiu.

Lauro z moich snów nad ranem -
podyktuj białym liliom w stawie,
w jakiej tonacji mają śpiewać o tobie.

Przyjmę cię do roli pani na włościach,
pokocha cię krajobraz mój zapisany.
W ogrodzie drzewa szeptają i szpaki.

Jeśli okrężną drogą z ptakami leśnymi
dojdziesz do Kolczastego Lasu -
zapukaj delikatnie by zwierząt nie budzić.

Wysypiaj się przy mnie myślami.
Zostań gwiazdą nad letnimi kałużami,
to lustra dla biednych i zakochanych.

Z TOBĄ NIC NIE WĄTPIĘ

Katarzynie Pietrasz



Granice miłości...

Moja posiadłość nazywa się (Erotyka)...

Tam nawet ptaki nie dolatują, przerywają lot
przed Granicą Miłości w której jestem - z wybranką?

Oczywiście jako poeta kocham Katarzynę,
nie wahałbym się ją pożądać w moim Kolczastym Lesie.

Nie o to chodzi że Kasia nie jest nią, no to kim?
Przyglądam się zdjęciu - nie jest poszukiwana,
wierzę że jest dobrą matką i żoną...

Jedna z czytelniczek napisała list, żebym uważał,
kobiety kłamią na swoich profilach w Naszej Klasie.

- Gdzie jest rozsądne rozdawanie ról; każdy z nas
aktorem może być, wystarczy zagrać w lesie czy na łąkach,
tak jak ja od najmłodszych lat gram kochanka
tylko w swoich wierszach.

Nie tak daleko odszedłem od mgły. Szukam kilka stronic
wiersza - do którego chciałem napisać tytuł: Granice miłości.

BIEL CIENIA DOTKNĄĆ

Patrycji Pokropińskiej


Nauczymy się miłości.
Bez trudu dzwon da nam znać -
każdy z nas napisze wiersz
- odpłynie gdzieś Erotyk.

Lustra zgodne ze sobą.
Powoli rzeźbimy myśli -
motyl spadł nagle z wiśni
- dokądś powędrował.

Na ogół jest porządek.
Kamienie poukładane -
kruszy się samo południe
- muchy brzęczą bez nut.


Wiersze z książki "Sen miłości"

Zobacz galerię zdjęć: