Drzewa i słoneczniki - Część VIII

DRZEWA I SŁONECZNIKI - część ósma

Dział: Kultura Temat: Literatura



Zygmunt Jan Prusiński

OKRĄŻĘ GÓRY BY DOJŚĆ DO CIEBIE

Jolancie Schott


Zrywasz marzenia jak liście kasztana.
Oswabadzasz części zapisanej książki -
światło wyszukało ujście, ja dopiero
w połowie drogi myśli rysuję o tobie.

Czekasz na mnie Jolanto – rozgrzewasz
piersi, brzuch, łono – wiesz jakie będzie
powitanie, i w liściach i w lustrach -
wystarczy dla mnie główny doping,
kiedy staniesz przede mną jak posąg nagi.

Rozszczepię nitki i wrzeciona...
Wrześniowe liście poukładam
w sypialni, niech pachną parkami
i muzyką grajka z gór – pasterza.

Abecadło miłości jest jak niebo.
Zostawię ślad na słodkim ciele;
rytmika walca i delikatny aksamit -
brzmią mi w uszach wciąż powroty.


4.09.2010 – Ustka
Sobota 17:31

ZAMÓWIĘ DLA CIEBIE NOC...

Klaudii Dobras


Ugaszę wokół ciebie ściszenie.
Spóźnimy się tylko trzy minuty,
by sny były razem w uścisku.

Zostań w tę jedną noc kochanką.
Odbiorę osobiście szept czuły,
zapiszę je w tobie z przerwami.

Otoczymy pierścieniem jak murem,
by tylko rośliny wyrastały z nasienia.
Szpaki po sąsiedzku mają gody -
akurat zbliżyłem się do twoich ud.

Połóż się Klaudio na brzuchu,
wycałuję tę przestrzeń ciała...
W takcie namiętnej swobody,
poczujesz mój nagrzany wiersz.


4.09.2010 – Ustka
Sobota 18:13

DLA BIAŁEJ DAMY MÓJ POCAŁUNEK

Gabrieli Sieradzkiej


Piszesz do mnie wiersz i te słowa:
„Dotyk dłoni i pocałunek niewinny”.

Ta przestrzeń pomiędzy światłem
i cieniem w przestrzeni pomiędzy nami,
taki mały obłok niewinnych aniołów
w sypialni, gdzie budzę cię pocałunkami.

Niech się spełni wieloznaczność -
nawet w pustym orzechu, w pustej muszelce;
odkupienie czegoś co tak trudno dotknąć.

Wiatr przeleciał gwałtownie,
akurat mieszkam z sąsiadującymi sosnami.
Jedną sosnę nazwałem twoim imieniem.

Gabrielo, nocy potrzebuję więcej.
Przytulić się do zapachu twoich włosów;
rozpalić ogniska w czułych miejscach,
z kolorami ułożyć wianek przyszłości.


5.08.2010 – Ustka
Niedziela 13:17

DZIEWCZYNA Z ŻONKILEM WE WŁOSACH

Patrycji Bugaj


To jak anioł w ogrodzie
porządku pilnuje,
wygładza podeptaną trawę.

Komary brzęczą i osy, i pszczoły,
czereśnia się śmieje do wiśni...

Nie słuchaj Patrycjo co mówią,
lepiej chwytaj promienie światła
w słonecznym blasku
pomiędzy gałązkami – jabłoń
tam w głębi samotna stoi.

Zamocz usta w malinach,
żółta żonkil kwitnie
w twoich włosach – szczęśliwa.

A dalej za drewnianym płotem
wiejski grajek na fujarce
gra i śpiewa o miłości mojej,
zagubionej w mgle ciemności.

Powroty są rzadkie
i nieowocne...

Trwaj, piękna dziewczyno!


5.09.2010 – Ustka
Niedziela 20:37

Wiersze z książki „Drzewa i słoneczniki”

Zobacz galerię zdjęć: