Bożego Narodzenie i Wielkanoc to najbardziej telewizyjne ze wszystkich naszych świąt. Jakoś właśnie w ich okolicy więcej mamy w telepudełkach wszystkiego, co wiąże się ze świętością, w przeciwieństwie do zepsucia i głupoty prezentowanych codzień. Ba, nie tyle prezentowanych, lecz i promowanych, nieraz nachalnie, a to przecież co innego.
Ale nie o tym chciałem. Telewizja nie pokazuje wszystkiego. Żeby się nie rozpisywać (to się nadrobi wkrótce, na inny temat;)), w Wielkiejnocy najbardziej telewizyjnych jest kilka motywów (a przynajmniej było tak, do kiedy oglądałem tv w miarę regularnie): Wielki Piątek, z konieczną transmisją z Filipin, święcenie pokarmów w Wielką Sobotę oraz lanie w poniedziałek, najlepiej z chuligańskimi wybrykami jakichś małolatów. I jeszcze rezurekcje.
Tymczasem to wszystko piękne, ale na tym nie koniec. Pewnie nie wszyscy wiedzą, że Wielka Sobota ma do zaoferowania piękne, jedno z najbardziej widowiskowych nabożeństw w ciągu roku.
Tak naprawdę Liturgia Wigilii Paschalnej należy już do Niedzieli Zmartwychwstania. Chodzi o żydowski sposób liczenia dni, w którym dzień następny liczy się nie od wschodu, lecz od zachodu słońca.
W czasie liturgii następuje między innymi poświęcenie ognia, zapalenie paschału i przyozdobienie go pięcioma symbolami ran Chrystusa (to te wielkie czerwone „krople” które można zobaczyć na paschale – czyli tej dużej świecy w kościołach). Cała ceremonia wypełniona jest bardzo bogatą symboliką. Czas odprawiania – po zmroku, oraz użycie ognia, budują niepowtarzalny, wręcz tajemniczy nastrój.
Jeśli ktoś uważa, że katolicka obrzędowość jest nudna, prawdopodobnie nigdy na podobnym nabożeństwie nie był. A warto. Dla przeżyć duchowych, i aby nacieszyć oczy ceremonią.
Ponieważ Liturgia Wigilii Paschalnej odprawiana jest po zmroku, najczęściej nie zaczyna się jej przed godziną 19, dlatego jeśli ktoś chce – ma jeszcze szansę.
Chyba chciałem powiedzieć tym samym, że zapraszam;)
Z okazji Świąt, życzę szczęścia i radości.
Inne tematy w dziale Polityka
