Nic nie wiedzą i wiedzieć nie chcą - to zgrubsza opis stosunku dzisiejszych nastolatków do stanu wojennego, "Solidarności", dziejów PRL. Gdy zatem córa oświadczyła, że chce iść na plac Zamkowy, nie mogłem odmówić, choć wyjątkowo mi się dziś nie chciało. Rusz się, tatuśku! Na Starówce - inscenizacja starcia demonstracji "Solidarności" z ZOMO w stanie wojennym.
Inicjatywa znakomita, ale to właściwie tyle dobrego, co można o niej powiedzieć. Twórcy wymyślili, że spektakl rozegrają na maleńkim placyku wydzielonym z pl. Zamkowego. Wokół tłumek gapiów - nieduży, ale obwód areny tak mały, że może 150 szczęśliwców coś widziało. I jeszcze drugie tyle na górce pod samą Kolumną Zygmunta oraz na murkach przy wylocie Podwala. Reszta mogła sobie... posłuchać spikera, który drętwym głosem wyjaśniał, co się dzieje: "ZOMO stoi jeszcze spokojnie. O, teraz atakuje. Demonstranci uciekają w stronę Starówki. O, wracają. Teraz rzucają kamieniami. Teraz ZOMO używa gazu łzawiącego..."
Cyknąłem parę zdjęć ponad głowami tłumku, wspinając się na palce, aparat ku niebu wznosząc. Córa na wyświetlaczu aparatu podglądała, co kadruję. Potem widzieliśmy spryciarzy podglądających dobry obraz z pola walki na monitorze za szybą wozu transmisyjnego Polsatu. Rozglądałem się za wozem TVP Info, ale nie dostrzegłem. Parę metrów dalej Peruwiańczycy grali "El Condor Pasa", japońscy turyści wypytywali, co się dzieje, na Krakowskim Przedmieściu lśniły lampiony za cztery miliony, a z boku stała całkiem współczesna suka, czyli VW Transporter, też w wersji antyzamieszkowej, jak trzy nyski i star grające w spektaklu. Może bali się kiboli Legii po meczu z Arką, a może podejrzewali, że widzom inscenizacji coś może odbić.
Inne tematy w dziale Polityka
