Jest tylko jedna dobra strona decyzji Trybunału Konstytucyjnego, który dziś odroczył wydanie wyroku w sprawie ustawy o obniżce esbeckich emerytur: ustawa nadal obowiązuje. Nie byłoby to takie pewne, gdyby wyrok już zapadł.
Oczywiście nie kryję rozczarowania. Odroczenie zamiast wyroku, choć wczoraj Trybunał zamknął rozprawę i wydawał się gotów orzec - to ewenement, który nie wróży dobrze. Nikt nie wie, o co chodzi: czy sędziowie nie umieją uzgodnić stanowiska, czy są wnioski o ponowne otwarcie przewodu, o nowe dowody.
Jak wiecie, odrzucam tezy o "ubeckim trybunale", o tym, że wyrok jest przesądzony. Szczerze ufam, że uznanie ustawy jest możliwe. TK orzekał już, że prawa nabyte nie są świętością. Zwłaszcza w sprawie takiej, jak ta - trudno uznać wyższość tych praw nad zasadą sprawiedliwości społecznej. Argumentacja posłów SLD, żądających uchylenia ustawy, jest czysto demagogiczna, bo choć istotnie przelicznik emerytalny dla esbeków ustawa ustaliła poniżej ogólnego, faktyczne świadczenia dla tej grupy także po obniżce pozostają znacząco wyższe niż średnie.
Nie załamię się, jeśli TK odrzuci przepis o emeryturach członków WRON. Ta wprowadzona w Sejmie w ostatniej chwili poprawka nie była przemyślana i narusza coś, co nazwałbym ułomną, ale jednak spójnością ustawy: albo tylko SB, albo możliwie pełna lista urzędów i instytucji represji z epoki PRL.
Gdyby ten przepis upadł, w moim mniemaniu nie ucierpi też symbol, jakim jest uchwalenie tej ustawy. Ważna jest dla mnie obniżka świiadczeń kilkudziesięciu tysięcy esbeków niż kilkunastu wroniarzy. Prawdziwym sądem nad tymi ostatnimi, przynajmniej od strony konstytucyjnej, będzie rozpatrzenie wniosku RPO o uznanie za nielegalne wszystkich dekretów z grudnia 1981. O ile TK w końcu się za tę sprawę zabierze.
Inne tematy w dziale Polityka
