Przyszedł na świat 3 lipca 1898 r. w Dwikozach, ochrzczony w Górach Wysokich, do których należały wtedy Dwikozy. Jego rodzice przybyli z parafii Połaniec. Uczył się w Górach Wysokich, Sandomierzu i Janowie Lubelskim. Od 1916 r. alumn sandomierskiego seminarium duchownego. W 1919 r. jako kleryk posłany na Katolicki Uniwersytet Lubelski. W latach 1920-1921 działał na Śląsku w związku z plebiscytem. 12.10.1921 r. w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1922-1924 studiował w Strassburgu otrzymując stopień doktora prawa kanonicznego. W czasie studiów wyjeżdżał do Francji z pomocą duszpasterską dla pracujących tam Polaków. W latach 1925-1928 był generalnym sekretarzem Związku Robotników Chrześcijańskich w Radomiu. Założył dwutygodnik Związku „Hasło” (1927-1931). Organizował pracę Związku na terenie diecezji sandomierskiej, w tym również w Ostrowcu. Troszczył się o bezrobotnych. W latach 1928-1939 prefekt szkół radomskich. Działał w „Caritas”, pisywał do pism katolickich. W 1929 i 1930 r. wydał dwa tomy „Rocznika Diecezji Sandomierskiej”. Założył i redagował pismo „Prawda Katolicka (1930 - 1935). Był prezesem Związku Inteligencji Polskiej w Radomiu. Był współorganizatorem I Kongresu Eucharystycznego Diecezji Sandomierskiej w 1932 r. Pisał książki o wyznaniach religijnych na terenie Polski. Tłumaczył z języka niemieckiego książki religijne. W czasie wojny działał w tajnym nauczaniu. W 1940 r. został rektorem kościoła Św. Trójcy w Radomiu. Po drugim aresztowaniu 24.01.1941 r. torturowany w siedzibie Gestapo w Radomiu, przewieziony do tymczasowego obozu w Skarżysku-Kamiennej, potem do Oświęcimia i do Dachau. Bardzo gorliwy, pracowity kapłan. Beatyfikowany w gronie 108 męczenników przez Jana Pawła II dnia 13.06.1999 roku.
za:http://prawy.pl/historia/3037-bl-ks-stefan-grelewski-meczennik-z-dachau
Urodził się 3 lipca 1898 roku w Dwikozach w rodzinie Michała i Eufrozyny z Jarzynów. Uczył się w Progimnazjum w Sandomierzu, a następnie w Gimnazjum w Lubartowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w październiku 1921 roku z rąk księdza biskupa Mariana Ryxa w Katedrze sandomierskiej. Rozpoczął studia z prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które dokończył w Strasburgu w 1924 roku, gdzie uzyskał tytuł doktora prawa. W roku następnym, po powrocie do Polski, został mianowany Generalnym Sekretarzem Związku Robotników Chrześcijańskich w Radomiu. W latach 1928-1931 pracował jako prefekt szkół powszechnych męskich, a od stycznia 1932 do wybuchu wojny w 1939 roku w Państwowym Męskim Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Ks. Stefan Grelewski był publicystą, pisarzem, tłumaczem z języka niemieckiego i francuskiego. Między innymi przetłumaczył z języka niemieckiego książkę pt. "Jezus Chrystus" prof. Karola Adama i dwie książki Adolfa Bertrama "Charyzmaty duszy i pracy kapłańskiej" oraz "W służbie ideałów Akcji Katolickiej". W 1937 r. wydał książkę pt. "Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej". Pisał w "Małym Dzienniku", "Kurierze Warszawskim", "Słowie Narodu", "Przewodniku Katolickim", "Ateneum Kapłańskim". W roku 1930 powołał do życia czasopismo "Prawda Katolicka", którego był redaktorem do 1935 roku. Pełnił funkcję prezesa Związku Inteligencji Polskiej w Radomiu, aktywnie współuczestniczył w organizowaniu pierwszego w diecezji Kongresu Eucharystycznego w Radomiu w 1933 roku. W czasie okupacji hitlerowskiej uczył religii w tajnym nauczaniu. Został aresztowany 24 stycznia 1941 roku wraz z młodszym bratem księdzem Kazimierzem. Był torturowany, a następnie wywieziony do obozu w Oświęcimiu, gdzie otrzymał numer 10444. Później został przewieziony do obozu Dachau, gdzie miał numer 25281. Tam zmarł z głodu i wycieńczenia 9 maja 1941 roku w szpitalu obozowym, przygotowany na śmierć przez brata - współwięźnia - ks. Kazimierza. Był człowiekiem niezwykle aktywnym, a w dziedzinie znajomości wyznań i sekt religijnych miał opinię najlepszego znawcy w ówczesnej Polsce. Sługa Boży Stefan Grelewski posiada tablicę epitafijną wraz z bratem, Sługą Bożym ks. Kazimierzem Grelewskim w Górach Wysokich koło Sandomierza, gdzie obaj byli chrzczeni.
za: http://www.swietyjozef.kalisz.pl/Dachau/42.html
Najcześciej mówią mi Wodek. Nie jest to błąd, że nie napisałem "ł". Trudno inaczej zdrobnić imię Wodzisław:). Urodziłem się kilka dni przed zakończeniem stanu wojennego. Z lat 80' nic szczególnego nie pamiętam, a z 90' szkołę podstawową i kawałek technikum. Dojrzewanie i studia to już poprzednia dekada. Po 10 kwietnia 2010 roku zmieniło się bardzo wiele nie tylko do okoła mnie, ale także i we mnie.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
