Anatomia Szansy

Obrażeni na życie i na tych „innych” - którym się udało; wiecznie w stanie głębokiej pretensji do losu, raz za razem spóźnieni na życiowy pociąg z okazjami, obwiniający, szukający ukrytych pułapek i wrogów za kurtyną.

Nie umiemy planować, nie umiemy się uśmiechać, rzadko odpuszczamy. Naszym sportem narodowym obok narzekania jest trwonienie energii.

Nikt tak jak Polak nie potrafi zapalić się do pomysłu, aby w następnej minucie już go porzucić w wyniku nadprodukcji krytyki własnej i złych myśli, które psują wszystko. Nikt tak jak Polak nie potrafi krzywić się w pogodny dzień i życzyć najgorszego.M. R.

Kilka miesięcy temu - pisałam o nich na swoim blogu.

O ich miłości.

O twardej prawdzie, że historia lubi się powtarzać, ale szanse już nie...

Ona wyniszczona małżeństwem z uzależnionym - postawiła jeden warunek graniczny: jeśli jakiś mężczyzna, to tylko ten, który będzie ją szanował...

Nie szukała, nie śpieszyła się. Wiedziała, że tylko zdrowa - z wyleczonymi ranami - będzie gotowa na miłość.

Związki na zasadzie lizania ran - nigdy się nie sprawdzają. Kwarantanna jest twardym wymogiem.

I miłość przyszła...

Kilka dni temu wzięli ślub.

Jakże inny - logistycznie, stylistycznie - od tych tradycyjnych.

Ale spójny wobec tego jak żyją, jak budują swoje współbycie, swoje szczęście.

Oboje poturbowani przez los, okoliczności - nie wybrali drogi malkontenctwa, nie uczestniczą w pandemii nienawiści i szukania ludzkich dusz do kąsania za swe cierpienia.

Mają swój azyl, który stworzyli od podstaw, od gołego klepiska.

To nie jest bajka - bo i tam jest ból, łzy, chwile zwątpienia - jak to w życiu.

Ale oboje z niegasnącym szacunkiem wobec siebie.

Jeśli słońce - to razem, ale i jeśli grad - też razem.

Nie dziwię się, że dali sobie dekadę - zanim ślub.

Bo doskonale wiedzą, czym jest pomyłka wyboru.

Kiedyś Ona do mnie:

Twoja godność, pogoda ducha są imponujące. Jeśli jesteś taka jak czuję - przed Tobą jest dużo szczęścia i spełnienia.

Nie ma znaczenia, czy będzie tak jak powiedziała...

Istotne jest co poczuła...

Bo jest wiarygodna w swym czuciu....

Niech Im się darzy...