Adam Dawczak-Dębicki:
Ciało kobiety jest piękne. Jednak najbardziej interesująca w życiu jest intensywność przeżywania najpiękniejszych emocji, one pojawiają się w relacji z kobietą. Tam jest pożądanie, przyjaźń, wzajemne zaufanie, tolerancja, tam się poznaje drugiego człowieka. To jest właśnie miłość. Bycie z kobietą wymaga uwagi i dbałości. Będę się upierał, że miłość jest najbardziej inspirującym uczuciem, dla którego warto poświęcić życie.
Za co pan kocha swoja żonę?
- Anita jest piękna, ma niepospolitą inteligencję, a to niezwykły afrodyzjak. Ma fantastyczne wyczucie smaku, cudownie pachnie, no i świetnie nam się gada. Mógłbym przed domem rozłożyć leżak i tak jak w porcie znajdowałem relaks, oglądając mewy, patrzyłbym godzinami na swój dom. Uwielbiam przyglądać się, jak chodzi, przechodzi przez ulicę i wsiada do samochodu. Jak się porusza. Niby to takie zwykłe czynności...
Coś jeszcze...
- Każdego dnia otwiera mi okno na nowe strony świata. Pokazuje, co jest piękne. Obydwoje uczestniczymy nie tylko w takiej fabule życia, którą pisze nasza aktywność - możemy doświadczać także fantastycznej codzienności. Anita koloruje mi świat.
Lubi pan codzienność?
- Życie upływa nam wokół domu, wokół małych spraw, odwożenia Poli do szkoły, organizowania weekendów, chodzenia na spacer, poświęcania czasu bliskim. Tylko od czasu do czasu włączamy telewizję i słyszymy szum wielkiego świata. To chwalebne, że są ludzie żyjący wielkimi sprawami tego świata i że potrafią poświęcić dużo uwagi, aby popychać ten świat we właściwym kierunku. Ale to taki celibat od prawdziwego życia. Ja popycham mój mały, prowincjonalny świat w kierunku, jaki uważam za słuszny.
Dokąd pan zmierza?
- Wśród moich doświadczeń życie z kimś jest najbardziej ekstremalnym doznaniem.Jeżeli pojawia się uczucie, to ilość doświadczeń, a życie jest w końcu nieustającym ciągiem doznań, stawia przed nami najpoważniejsze wymagania.
Wejście na najwyższą górę świata, realizowanie chłopięcych marzeń i wypełnianie życia przygodami to jedno - dziś nie wymaga to ani specjalnego wysiłku, ani odwagi. Naprawdę głęboka studnia, którą warto wykopać, jeśli szukamy intensywności w życiu - znajduje się tam, gdzie pojawiają się relacje z innymi. Ważni są przecież ludzie, a nie przedmioty. Chciałem kiedyś spróbować zmieścić cały swój dobytek w samochodzie. Kupiłem więc najmniejszy, jaki udało mi się znaleźć, i zapakowałem go. Po tygodniu musiałem wymontować fotel, żeby się pomieścić. Trzeba być uważnym, materia pcha się z ogromną siłą. A jeżeli pojawi się uczucie? ( moje podkreslenie).
- Trzeba mieć cierpliwość i dystans. I świadomość tego, że się chce być na zawsze.
Pan jest pewien, że na zawsze?
- No pewnie. Jeżeli kochać - to do końca, jeśli miłość - to najważniejsza i jedyna. Jeżeli z takim przeświadczeniem wchodzi się w związek, to będzie najważniejsza. Będzie na zawsze i do końca.
Polecono mi kiedyś ten wywiad, ze wskazaniem na męskie słowa, jak silnym afrodyzjakiem jest kobiecy intelekt.
Gdzie ja od zawsze powtarzam, iż z męskim jest analogicznie. Bohater wywiadu po raz wtóry żonaty, ale już z dogłębna wiedzą, co tak w życiu najbardziej się liczy.
Porażka jako lekcja, jako przebudzenie, jako fundament do światła w dniach kolejnych.
Jemu się udało - ale też dlatego, że ostra weryfikacja samego siebie, odwaga przetasowania priorytetów. Po porażce zawsze można wybrać grobowiec emocjonalny, a drugą płeć nominować na grabarzy.
A jeśli nawet nie - czacha się dymi, buła się jarzy jak zdobyć kobietę pakietem gadżetów.
A wystarczyłoby ją przytulić.
Nie na trasie do alkowy.
Jakże niewielu wie, że zamknięcie w ramionach bez kontekstu erotycznego - to już początek sukcesu także w seksie.
Autentyzm wsparcia mentalnego - to ars amandi małym druczkiem. A ten zwyczajowo jest pomijany i potem zdziwko, że wtopa - jak z kredytem....ale nie zaufania.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
