Achilles miał tylko piętę Achillesa. Ja mam całe ciało Achillesa. Woody Allen.
I znów - prawie skończony wpis poleciał w kosmos...
Muzyka w tle ratuje mnie przed nabrzmiałą irytacją...
Balkon otwarty i widzę nieznajomego mi - także z widzenia - mężczyznę, który zatrzymuje się vis a vis mnie.
Wysoki, około 50-ki, granatowa koszulka, jeansy i długie włosy splecione w warkocz.
Mówi do kogoś, kogo nie widzę:
-Posłuchaj, świetna muza!
Mów do mnie jeszcze:))))
Irytacja po straconym wpisie - wyparowuje.
Jak niewiele trzeba.
I chyba dobrze, że mentalna moskitiera ma taki rozmiar oczek, by zatrzymywać bezduszność.
Człowieczeństwo nie cierpi na nadwagę Ego.
Nie forsuje, nie taranuje.
Puka, bez obaw wobec alternatywy: tak lub nie.
Bo dobrze rozumiana wolność zawsze zawiera ową alternatywę.
Człowieczeństwo nie czołga się, ani nie korzysta z koturnów szczudeł.
Człowieczeństwo nie walczy z ufnością i nieufnością.
Nierozpoznane idzie dalej...
Człowieczeństwo nie zżyma się na osobniczy katalog pięt achillesowych.
Bez dopalacza taniego pochlebstwa, wyłuska miejsca piękne, silne, wartościowe.
Wycałuje zagony pięt...bo człowieczeństwo to zawsze ślady pięt na kalendarzu wyborów i zaniechań. Polach sukcesów i porażek.
Bezduszność nie ma pięt.
Ta biega na protezach snu o swej doskonałości.
Dewastuje ogrody spokoju, zagajniki afirmacji.
By odpocząć od czasu do czasu na zgliszczach własnego niebytu.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
