Gdybyś....

Piszę do Ciebie, choć wszystko wiesz - zanim jeszcze myśl spłynie do dłoni, słów...ubranych w literki...

Pomimo tego, że wiesz - posłuchaj...

Nie prostuj dróg moich, ale chroń przed TIR-ami prostactwa...

Prostotę zawsze obłaskawię...

Niech wyparują kamienie z dłoni tych, którzy weszli w strefę miłości - a wchodzić nie musieli...

Wyjmij z ust dobre słowa, które są jedynie ładnie opakowanym fałszem..

Ucisz pewność głupców...

Podkręć basy gladiatorom autentyzmu...

Zagubionym połóż rękę na ramieniu...by mieli odwagę mieć wątpliwości...

Niech manna z nieba nie podrażnia spojówek godności...

A godności nie lokuj w przeludnionej ciemnej dolinie...

Ogrzej oddechem swem innych nas zrozumienie, by jeszcze ów walor ciepła...bo ważny...

Pozbaw dotyku, gdy kochankiem ma być krewny Judasza...

Nie odwracaj spojrzenia, gdy dobro - pomimo wszystko...

Zniosę dobrotliwy Twój śmiech, rezygnując z łaski pobłażliwości...

Dyslokuj poczucie winy do manofaktury z niedobrego arsenału, bo tam jako oręż było jej zawsze łatwiej...

Niech nie mylą miłości bez limesa z gniewem i odwrotnie...

Nie prostuj, ale brzegi przepaści wypełnij kładką Twego śródręcza...

Niech obietnica Potem, da szansę na pełne życie jeszcze Teraz...

Znośność zamień na kojący, pełny oddech...

Przypadki opieczętuj sensem, bezsensowną celowość machinalnie delejtuj...

Rozumiejąc wszystko, wybacz niezrozumienie...

Wiedząc wszystko, jednak ogrzej przyjaznym zdumieniem ten list...

A bezczelność nadawcy nie kwituj oczywistym, że wszystko rozgrywa wolność i dychotomia ludzkiej woli....

Bo czasem to za mało...

Bo czasem to za wiele...by znieść...