Z satysfakcją oglądałam dzisiaj błyskotliwe zmagania redaktora Konrada Piaseckiego (magistra historii) z prof. dr hab. Tomaszem Nałęczem w "Piasku po oczach".
Dzisiaj program ten powinien mieć tytuł: "Cepem po plecach", gdyż tak niesamowite dyrdymały historyczno-polityczne opowiadał nam profesorski doradca prezydencki, że nawet intensywne próby redaktora Piaseckiego, nacelowane na sprowadzenie wywodów pana profesora z wyżyn schlebiania B. Komorowskiemu do jakiegoś przyzwoitego poziomu, spełzły na niczym.
Prof. Nałęcz do końca programu pozostawał uparcie w kręgu własnej narracji o wyższości decyzji zaproszenia W. Jaruzelskiego na posiedzenie Rady BN, nad decyzją o jego niezaproszeniu.
Argumenty redaktora, obalające w proch demagogiczne brednie pana profesora, były powalające (serwilistyczna wobec Moskwy cała przeszłość gen. Jaruzelskiego, rok 1968, 1970, 1981) i jak najbardziej zgodne z ustaleniami i ocenami profesjonalnych znawców naszej historii najnowszej.
I stąd właśnie to poczucie wyraźnej satysfakcji: z przypadkowego bycia świadkiem mistrzowskiego znokautowania przez dziennikarza sprzedajnego historyka, który dla politycznych zysków poświęca rzecz świętą dla naukowca: wyniki i interpretację badań.
Czy mgr Konrad Piasecki ostatecznie zdołał prof. dr hab. Tomaszowi Nałęczowi uświadomić całą nędzę historyzmu w jego wydaniu?
Czy do pana profesora dotarło to, co się stało dzisiaj na wizji? Znając go z wieloletnich publicznych wystąpień, śmiem sądzić, że nawet nie będzie jakoś wyraźniej skrępowany.
Nie podejrzewam, że nie jest panu profesorowi nieznana praca Karla R. Poppera, "Nędza historycyzmu", której mottem było szczere przekonanie, że "Żaden fałsz dzisiejszy nie może być tolerowany dla przyszłej prawdy"...
L'amelka222
Inne tematy w dziale Polityka
