LechGalicki LechGalicki
240
BLOG

Archiwum TV: *Kadry z wczoraj* - Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej

LechGalicki LechGalicki Sztuka Obserwuj temat Obserwuj notkę 1

 Oto znalezione w Internecie niektóre zapisy z występów Mieszkańców   DPS * Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiejw Szczecinie przy ulicy Eugeniusza Romera 21-29 w różnych latach.

LG

11 stycznia 2012 - Telewizja Pomerania                                                                                              

"Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej" przy ulicy Romera  odbył się Koncert Grupy Wokalnej Sing - Sing. 

Tytuł koncertu to Czas na Sing - Sing. 23 stycznia 2012 r. Telewizja Pomerania.

                                                                                                                     


19 czerwca 2009 rok  Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej - Zabawa seniorów - GS24.PL

2014 rok

Fragment rewelacyjnego spektaklu Plan Dżender, czyli Wielkie Bum, scenariusz i reżyseria: Lech Galicki, w wykonaniu aktorów: Maria Magdalena Wołoszczuk (Toto Dżender), Alicja Czuraba ( MonroU, Henryka Szafranek ( Ciotka Ąty), Magdalena Niżniowska( Don Lupa), Kluzo ( Clusou). Kostiumy: Helena Podlewska-Kulik, Helena Sawczyszyn, Magdalena Niżniowska.. Światło/ dzwięk, efekty specjalne: Przemysław Robodrum Kuduk. Teatr Empatia ( DPS" Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej", ul. Eugeniusza Romera 21 - 29, 71-246 Szczecin.
Dyrektor: Pan Ryszard Budzisz. Teatr Empatia wystawił w okrersie ok. dwóch lat - cztery spektakle: Ławka Papkina, Grona Grudnia, Ktoś Inny, Plan Dżender, czyli Wielkie Bum. W przygotowaniu - sezon 2015/16: m.in. CukinodoCuki oraz M jak Morderstwo. Zachęcamy do kontaktów, recenzji, zaproszeń i oglądania nie tylko fragmentów przedstawień, lecz pełnowymiarowych spektakli. Niech żyje teatr! Niech żyją artyści!

                                                                                                               

Koncert - Mija Droga ja Cie kocham - TOP-koncert cześć 1 i 2. 2019 r.

                                                                                            


                                                                      


Teatr Empatia - wyselekcjonowany spektakl CukinodoCuki na Przeglądzie Teatrów Amatorskich w Kamiennej Górze w dniu 09.10.2015r. Reżyseria: Lech Galicki. Wykonawcy:  Henryka Szafranek, M.M Wołoszczuk, Magdalena Niżniowska, Lech Galicki.
Teatr Empatia z DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ul. Eugeniusza Romera 21-29 w Szczecinie  w składzie – Henryka Szafranek, Maria Magdalena Wołoszczuk , Madzia Niżniowska  i Lech Galicki. Spektakl CukinodoCuki w skróconej formie. Jest to adaptacja grotesek Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego dokonana przez Lecha Galickiego  skompilowana z jego tekstami własnymi i muzyką akompaniacyjną. Premiera  pełnego spektaklu  miała miejsce  w dniu 02.10.2015 r.  na scenie DPS” DKiPZS” w Szczecinie. Teraz:  trzy krzesła, rzutnik, mikrofony. Z płyty tło muzyczne bardzo głośno – Walc Dimitrija Szostakiewicza.  Magdalena Niżniowska krótkimi tekstami o Przedmiotach Codziennego Użytku buduje atmosferę. Kurtyna na boki, światła, muzyka wyciszona       i nasza gra bez słów tylko głowy lub ręki. Sekundy milczenia. które potęgują napięcie. Szef Lech G. odlicza po francusku do trzech i zaczynamy …!

                                                                                                                   


   Poniższe VIDEO  przedstawia występ grupy: Zespól Bigbitowy Dum Dum , to inna, wspaniała bajka muzykoterapeutyczna w Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej ze Szczecina - 2013 - ważna nagroda na festiwalu w Dąbrowie Górniczej.

                                                                                                                 


       Ciąg dalszy nastĄpi

LechGalicki
O mnie LechGalicki

Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura