Cyprian Kamil Norwid / pinterest
Cyprian Kamil Norwid / pinterest
LechGalicki LechGalicki
286
BLOG

Cyprian Kamil Norwid, polski Wieszcz wspaniały/esej doktora Wojciecha Żebrowskiego

LechGalicki LechGalicki Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 3

                                                                                                       

image

       

image


       Pisząc o Powstańcach Warszawy ostatniego lipca br załączyłem tekst wiersza Cypriana Kamila Norwida "Pieśń od Ziemi Naszej", w którym nasz wieszcz narodowy przypomina walory sąsiadów. Trafność Jego wieszczenia potwierdził fakty z historii II wojny światowej, PRL a współcześnie zdaje się unaoczniać nawet kolizja czesko-polska.
     Od dzieciństwa jestem pod wielkim emocjonalnym wrażeniem wiersza zatytułowanego "Moja Piosnka"/II/, w którym znajduje odzwierciedlenie nasz obyczaj dzielenia się chlebem, gospodarności, chrześcijańskiego powitania itp...Pewnie dlatego, że spędzając wakacje u babci na wsi byłem tego codziennym świadkiem. Dzisiaj zwykłe "dzień dobry" wypowiedziane wcześnie rano w parku, na przystanku czy w tramwaju jest przyjmowane różnie, najczęściej ze zdziwieniem, co mnie jednak nie zniechęca i stale je wypowiadam spotykając drugiego człowieka. Natomiast racjonalnie odbieram inny wiersz Norwida "Coś Ty Atenom zrobił, Sokratesie..."  z uwagi na jego ciągłą aktualność. W czasach współczesnych robią za Greków nasi politycy - w UE, w  Sejmie i Senacie PR, w lokalach i w plenerze, dziennikarze i "dyplomaci"- w mediach, czy zwykli zjadacze chleba - na imieninach i urodzinach. Niemal każdy coś  brzydkiego plecie w internecie.
    Ale Rok Norwidowski, ranga artystyczna wieszcza narodowego /krewnego po kądzieli króla Jana III Sobieskiego/ i jubileusz 200-lecia Jego urodzin ośmieliły mnie do przypomnienia najważniejszych wartości dla Jubilata, wymienionych przez A.Nożyńską- Demianiuk, autorkę "Wyboru  poezji" wydanej prze IBIS w cyklu "Klasyka Mistrzów"    w   2021r.
     Oto one:

        1/ szacunek dla chleba i staropolskiego obyczaju dzielenia się nim

        2/ pozdrowienie w imię Chrystusa, zakorzenione w pokoleniach

       3/ miłość do przyrody i ścisły związek z nią, szacunek dla  bocianów, będących symbolem dostatku, płodności i szczęścia

       4/ jasne zasady moralne, odróżnianie dobra od zła, poczucie sprawiedliwości i uczciwość

       5/ wspólne działanie społeczności dla dobra i wolności ojczyzny, przekazywanie wartości religijnych następnym pokoleniom

       6/ zakorzeniony od wieków patriotyzm, poczucie tożsamości narodowej wspomagane symbolami polskości, przekonanie, że o własną ojczyznę trzeba walczyć i warto poświęcić dla  niej całe swoje życie.

          "Zaś - ideały są wryte jak czyny,

           Cokolwiek o nich trzyma gmin obecny

           Robiąc swych wielkich mężów z stearyny..."  cyt. z Listu do M.S


   Obywateli podzielających te wartości jeszcze w Polsce mamy, mniejsza o odsetki, ale dwóch zna Europa i świat -  św. Jan Paweł II i bł. Stefan Wyszyński. Od miłośników i popularyzatorów twórczości C.K. Norwida w szkołach i rodzinach zależy czy będzie ich więcej.

   W oczekiwaniu na Złotą Polską Jesień, 25-lecie katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich i Międzynarodowy Festiwal "Sacrum Non Profanum"  serdecznie Wszystkich Państwa pozdrawiam,
                                                                                                                        

                                                                                                                               Wojciech Żebrowski

     C.K.Norwid- życiorys/ link:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Cyprian_Kamil_Norwid

                                                                                                                                                                                                  

                                                  

image



        Dr n. med. Wojciech Żebrowski


               Uznany lekarz - ortopeda, chirurg.

  Absolwent szczecińskiej Pomorskiej Akademii Medycznej.          

 Uczeń prof. Tomasza Żuka -  twórcy szczecińskiej szkoły ortopedycznej. Wiedzę i doświadczenie zawodowe uzupełniał w wiodących klinikach uniwersyteckich Bolonii, Padwy, Florencji i Bresci /stypendysta rządu włoskiego/.
Motto: ”Urbem, urbem, mi Rufe,cole et in ista luce vive! ".
Założyciel i aktywny członek Stowarzyszenia "Senat Obywateli Szczecina"    -  skrót:/S.O.S/ .
Od lat Autor, to spiritus movens działań w sferze upowszechniania wysokiej kultury, historii Polski i wszystkiego co służy dobru oraz podwyższeniu intelektualnej jakości egzystencji, w polskich dniach powszednich i świętach narodowych, przede wszystkim  społeczności Szczecina.






******

 Moje konto w Salonie24 z wielką radością udostępniam Osobom nietuzinkowym, które mają do przekazania w przestrzeni medialnej  informacje o sprawach istotnych.

(lg)

LechGalicki
O mnie LechGalicki

Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).

Nowości od blogera

Komentarze

Pokaż komentarze (3)

Inne tematy w dziale Kultura