W maju 1914 roku Komendant Główny Józef Piłsudski ustanowił pierwsze (w XX wieku) polskie dystynkcje oficerskie i podoficerskie. Te pierwsze oznaki stopni nie były skomplikowane. Oficerowie związków strzeleckich mieli odtąd nosić czerwony sznur do gwizdka, podoficerowie – zielony. Rozróżnienie pomiędzy stopniem a funkcją nie było jeszcze wtedy wyraźne. Istniały już wcześniej strzeleckie oznaki funkcji, wprowadzone przez Piłsudskiego, oraz odznaka ukończenia szkoły oficerskiej, słynny „Parasol”. Sznury oficerskie i podoficerskie, nazwane przez Piłsudskiego „odznaką służbową”, były oczywiście, według obecnej terminologii, oznakami stopnia i miały pozostać w użyciu przez cały okres strzelecki i legionowy, nawet po wprowadzeniu bardziej zróżnicowanych, w zależności od stopnia, dystynkcji i pierwszych awansach na konkretny stopień w październiku 1914.
Wyjątki z rozkazu nr 81:
Rozkaz okólny Komenda Główna
4.Równocześnie z wejściem w życie Regulaminu służby wewnętrznej, zaprowadza się w organizacji Związków Strzeleckich odznakę służbową dla oficerów (oraz plutonowych, kompanijnych, komendantów szkół, oddziałów itd.) i podoficerów (sierżantów, kaprali). Odznaką tą będzie dla oficerów czerwony, dla podoficerów zielony sznur z gwizdawką./…/
5.Odznakę służbową nosić się ma w sposób następujący: pętlę sznura przewleka się przez dziurkę pierwszego od szyi guzika munduru, gwizdawkę – gdy się jej nie używa – wkłada się do lewej górnej kieszeni munduru.
Lwów, 5 maja 1914 Komendant Główny: Mieczysław
Szef Sztabu Głównego: Józef
Inne tematy w dziale Kultura
