Rządowy bank PKO SA. 51,24 % udziałów w nim ma Skarb Państwa i jego rączki. Strategia rynkowa? Pasożytowanie na captive clients: całej chmarze kilku milionów starszych ludzi, którzy są zbyt niezaradni by przenieść konto w inne miejsce. Bank ma ok. 6,2 mln otwartych rachunków. Scenka w oddziale tego banku: Warszawa, oddział na Muranowie, godzina 15, piątek 3 września. Kolejka liczy ok. 15 osób, w 85 % są to osoby w wieku emerytalnym, co jest normą dla wielu oddziałów tego banku- po prostu ma on licznych klientów z czasów PRL, gdy był "podstawowym" bankiem. Klienci, chorzy i bardzo starzy, oczekują około godziny: czynna jest tylko jedna kasa, druga pracownica „rozliczała bankomat”. Jak na śródmieście Warszawy, jest to norma.
Przede mną do kasy poza kolejką podchodzą dwie bardzo stare osoby: są kombatantami z prawem do obsługi poza kolejką. Mają stosowne karty kombatanckie. Przy kasie zaczynają się szarpać i odciągać, kłócą się kto jest bardziej chory i kto się bardziej spieszy. Jako że weszli przede mnie, żartuję mówiąc że siwy pan, trzęsący się kombatant, był szybszy od kłótliwej starszej kobiety licytującej się na dolegliwości. Część oczekujących wpada w śmiech na tą scenkę. W końcu, gdy kasjerka odmawia obsługi kogokolwiek z kolejki kombatanckiej, póki nie uzgodnią, kto jest pierwszy, długo kłócący się o kolejność kombatanci uspokajają się. Ale od kasy nie odchodzą, oboje trzymają ręce w okienku.
Bank z taką ilością klientów, i to w dodatku w większości captive clients, niemobilnych, bo mniej zaradnych, to kura znosząca złote jajka. W innych bankach konto podstawowe było oprocentowane jeszcze niedawno o całe 10 % więcej w skali roku (PKO BP, w odróżnieniu od np. Alior Banku, niemal nie wypłaca odsetek za oszczędności trzymane na koncie podstawowym!). Dziś ta różnica w oprocentowaniu wynosi kilka procent. Na niemalże braku odsetek tracą starsze i biedne osoby. Tak fatalnych warunków nie ma w niemal wszystkich innych bankach. Opłata za przelew do Wielkiej Brytanii wyniosła mnie ponad 100 PLN (w innych bankach: 8 PLN). Opłaty za rozliczenie karty, sowite koszty prowadzenia konta, opłata 0,5 PLN za przelewy on-line, prowizja bodaj 30 PLN za wypłatę z konta karty kredytowej. Tak fatalnych warunków szukać chyba ze świecą.
Ale koszty transakcji- czyli zmiany banku na korzystniejszy, także są wysokie. Dla niektórych- za bardzo. Trzeba czasu, zmiany danych, umów, trzeba zapamiętać nowe numery pin do kolejnych kart kredytowych, co dla znacznego grona klientów o słabej pamięci, w tym mnie, jest bardzo, bardzo trudne. Zdarzyło mi się już kilkakrotnie zrezygnować z usług banków których hasła do kart po prostu zapomniałem. Pamiętam ledwie kilka numerów. Znam starsze osoby które chyba nic nie pamiętają, karty potwierdzane podpisem traktując jak błogosławieństwo. Sam zresztą z rzadka wypłacam tam gotówkę w kasie- kodu do karty zapomniałem, a nawet nie wiem czy go dostałem. Mam więc sposobność regularnie oglądać scenki rodzajowe.
Rządowy bank, oferując kiepskie lub fatalne usługi, wciąż egzystuje, odcinając kupony od przeszłości. Wg planów rządu PO-PSL (dane z roku 2008), bank ma pozostać pod kontrolą rządu. Przez ostatnie 2 lata rząd nie zmniejszył swojego zaangażowania kapitałowego w ten bank. Mimo deficytu budżetowego, rząd PO- PSL nie chce sprzedać udziałów wartych co najmniej kilkanaście miliardów PLN. W roku 2008 rząd był zaangażowany kapitałowo w 1200 przedsiębiorstwach, a koalicja PO- PSL udziela się m.in. w branżach wydawniczej, poligraficznej, turystyki, farmacji, transportu, przemysłu rolno-spożywczego i meblowego.
Zaś rząd z doradcą Janem Bieleckim na czele na serio mówi o nacjonalizacji kolejnego banku, tym razem WBK. Ba, wiele w tym kierunku się czyni- wg danych sprzed 5 dni, na placu boju pozostały 3 kandydatury, w tym kandydatura rządu polskiego planującego nacjonalizację poprzez właśnie ów bank naciągający mniej zaradnych captive clients z okresu sprzed transformacji ustrojowej.
Inne tematy w dziale Polityka
