W dniu dzisiejszym Dmitrij Medwiedjew obejmuje oficjalnie urząd prezydenta Rosji. Wielu polityków, dziennikarzy i zwykłych ludzi jak ja zadaje sobie to samo pytanie. Czy Rosja to wystarczająco duży kraj dla dwóch carów? Czy możliwe jest scenario w którym prezydent Medwiedjew i premier Putin trzymając stery władzy w rękach, kooperują nie wchodząc sobie wzajemnie na odciski. Komentatorzy i znawcy meandrów rosyjskiej władzy dochodzą tu do często sprzecznych ze sobą wniosków.
Profesor Dmitrij Furman, członek Akademii Nauk w Moskwie widzi Rosję „na rozdrożu“. Decyzję Putina aby zakończyc po dwóch kadencjach prezydenturę (wbrew woli wiekszości społeczeństwa i aparatu biurokratycznego) określa jako „zerwanie z pewną zafiksowaną na autokrację kulturą polityczną“. Po raz pierwszy w historii Rosji władza zdaje się być czasowo (nie biologicznie) ograniczoną. Furman, bynajmniej nie apologeta Putina („imitowana demokracja“) widzi tu pozytywną szansę na wzmocnienie kultury politycznej w Rosji i na podział władzy, właściwy państwom demokratycznym.
Andrej Ryabow (konsulent w Carnegi-Foundation w Moskwie) twierdzi że nie. W historii Rosji nie ma przykładów na podwójną i symbiotyczną władzę. Władza w Rosji wywodzi się z bizantyjskich tradycji skupiającej wszystko w jednym ręku.
Niewielką szansę na sukces Medwiedjewa, widzą Ryabow i Furman, w konsekwencji w forsowaniu państwa prawa, w walce z ogromnym i skorumpowanym aparatem urzędniczym. Przynajmniej jeżeli wierzyć zapowiedziom. Do tej walki potrzebuje wsparcia wolnych mediów, niezależnego sądownictwa i poparcia ze strony prywatnych przedsiebiorców. Przeciwko sobie ma nie tylko centralny aparat urzędniczy ale także większość pracowników i oficerów aparatu bezpieczeństwa, licznych spdkobierców KGB czyli tzw. „silowników“.
Ryabow zalicza do sojuszników wszystkie siły w Rosji, które z tych czy innych powodów liczą na zmiany i demokratyzację życia. Między innymi regionalną i federacyjną kadrę urzędniczą, młodszych przedstawicieli „silowników“ liczących na awans i karierę, prywatnych przedsiebiorców życzących sobie normalizacji stosunków z Zachodem i mediów śniących o większej swobodzie. But not least dawny obóz Jelcyna wspominający dawne przywileje. Jak na razie panuje cisza i wszyscy czekają na rozwój wypadków. (Osteuropa II/08, D. Furman, Russland am Scheideweg)
Amerykanin Thomas Graham (odpowiedzialny za sprawy rosyjskie w Narodowej Radzie Bezpieczenstwa USA (United States National Security Council) w latach 2002-2007) przedstawia 5 możliwych scenariuszy:
1. Medwiedjew rezygnuje po jakimś czasie z prezydentury i zwolnia miejsce dla Putina.
2. Centrum rzeczywistej władzy wędruje z kremlowskiej siedziby prezydenta do moskiewskiego „Białego Domu“ czyli siedziby premiera.
3. Medwiedjew zasmakowuje we władzy, znajduje wystarczająco silnych sojuszników i odstawia Putina na boczny tor polityczny, czyli przejmuje jego dotychczasową rolę z całą konsekwencją.
4. Medwiedjew umacnia swoją pozycję jako prezydent a Putin zrezygnuje ze stanowiska premiera i znika ze sceny politycznej, lub ustawia się w cieniu za Medwiedjewem.
5. Duumvirat z demokratycznym podziałem władzy na premiera i prezydenta (zdaniem Grahama najmniej prawdopodobne scenario).
Co do jednego wszyscy są zgodni. Jeżeli Medwiedjew od pierwszego dnia będzie powtarzał, że jego jedynym zadaniem i celem jest kontynuacja polityki Putina, realna władza przejdzie bardzo szybko w ręce tego ostatniego. Zaś urzędnikom ubędzie problem z wyborem portretu w gabinetach. W jeszcze jednej sprawie wszyscy są zgodni. Jak będzie, dowiemy się najpóźniej do końca roku.
Na zakończenie chciałbym polecić blog i świetnie napisaną ale kontrowersyją książkę Edwarda Lucasa pt. „The new Cold War“. Korespondent londyńskiego „The Economist“ w Moskwie (1988 do 2002) z jednej strony niezwykle ostro krytykuje politykę Putina i jego głównego stratega w osobie Władysława Surowa „po prostu nienormalny kraj“ z drugiej równie ostro piętnuje starą piętnastkę UE i NATO za ich ugodową polityke w stosunku do Rosji. Edward Lucas, „The new Cold War: How the Kremlin Menaces Both Russia and the West“ lub w niemieckim wydaniu „Der Kalte Krieg des Kreml. Wie das Putin-System Russland und den Westen bedroht“.
http://www.edwardlucas.blogspot.com/
Mam nadzieje ze jest polskie wydanie. Polecam także niemieckojęzyczny fachowy miesięcznik polityczny zajmijący się sprawami Europy Wschodniej i Rosji.
http://osteuropa.dgo-online.org/
Serdecznie pozdrawiam
If I could stick my pen in my heart I'd spill it all over the stage Would it satisfy ya or would slide on by ya? Or would you think this boy is strange? Ain't he strayayange? If I could win you, if I could sing you a love song so divine. Would it be enough for your cheating heart If I broke down and cried? – If I criyiyied. I said I know it's only rock and roll But I like it.
Ludzie do mie pisza :)
Czy ty Lubicz złamany ch..u nie powinieneś trzymać fason jak prawdziwy komuch?
Twoje agenturalne teksty (z których jesteś znany) dawno wystawiły ci świadectwo.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
