Czy katolicy wierzą w Boga?

Jeśli ktoś wie, w jaki sposób wierzą w Boga mieszkańcy Neapolu, Sewili, zauważa podobieństwa między południowo-włoskim czy południowo-hiszpańskim i polskim katolicyzmem. Ponad 90 procent Polaków uważa się za katolików, ale czy wierzą w Boga?

Niedawno znany w Tarnowie działacz pewnej ultrakatolickiej partii odmówił swemu najlepszemu koledze trzymania do chrztu dziecka. Wyznał, że to mogłoby zaszkodzić jego karierze politycznej, gdyż ojciec dziecka nie miał - jego zdaniem - najwyższych notowań u księdza proboszcza. Jako 200-procentowy katolik nie powinien tak się oczywiście zachować w chwili, gdy nowym członkiem Kościoła miało zostać kilkutygodniowe dziecko. Nie odmawia się bycia ojcem/matką chrzestną.


Czy dylematy naszej egzystencji rozwiąże renesans religijności czy kontynuacja konsumpcji? / Fot. Marek Ciesielczyk - zdjęcie jednej z rzeżb Gustawa Vigelanda w Parku Vigelanda w Oslo

Czy słynna "modlitwa" z "Dnia świra" nie obrazuje przypadkiem istoty naszego, polskiego katolicyzmu? Katolicy włoscy w Neapolu także często modlą się o nieszczęścia dla nielubianego krewnego czy sąsiada. Skoro ponad 90 procent Polaków to katolicy, to dlaczego tyle w nas małości, nienawiści, podłości? Ktoś może w tym miejscu powiedzieć: przecież istotnym elementem naszego bycia katolikiem jest grzech, a po grzechu żal, postanowienie poprawy, zadośćuczynienie. Można oczywiście w taki sposób tłumaczyć nasze słabości. Czy jednak to, co powinno nastąpić po grzechu nie ma przypadkiem charakteru czysto wirtualnego?

Ci, którzy stracili wiarę, często tłumaczą to niedobrymi doświadczeniami z duchownymi. Często stanowi to nasze samousprawiedliwienie. Skoro ksiądz jest grzesznikiem, to tym bardziej mogę być i ja. Mówi się i chyba słusznie, że skandaliczne zachowanie abp Wielgusa wyrządziło Kościołowi katolickiemu w Polsce więcej szkody niż kilkudziesięcioletnie panowanie komunistów. Choć jest rzeczą oczywistą, że dla naszej wiary (jeśli jest prawdziwa) tego typu zachowania duchownych nie powinny stanowić zagrożenia, wielu katolików czyni z nich swego rodzaju alibi dla czynienia zła.

Symbolicznym stało się już stwierdzenie, że Polacy słyszeli wielokrotnie Jana Pawła II, lecz go nie słuchali. Czy owe pokolenie JP2 rzeczywiście istnieje? Czy za kilkanaście (a może już za kilka?) lat budowane dzisiaj kościoły nie będą świeciły pustkami?

Inną, także ważną sprawą jest sposób, w jaki hierarchia kościelna stara się docierać do wiernych. XXI wiek (a zwłaszcza zmiany kulturowe po 1989 roku) zaskoczył trochę hierarchię kościelną w Polsce. Podstawowym błędem - moim zdaniem - jaki popełniają księża, jest brak umiejętności doboru takich duchownych, którzy byliby w stanie nawiązać prawdziwy kontakt z młodymi ludźmi w szkołach (zwłaszcza ponadpodstawowych) oraz z wiernymi podczas mszy. Właśnie w jednym z programów telewizyjnych zaprezentowano wypowiedzi wiernych po mszy, którzy nie mieli zielonego pojęcia, o czym była mowa w kazaniu. Są one zazwyczaj tak hermetyczne, że ludzie w czasie mszy nie są w stanie koncentrować się na tym, co mówi ksiądz.

Liczba powołań kapłańskich spada. Duży procent wstępujących dzisiaj do seminarium, to ludzie z małych miejscowości (co ma jeszcze w Polsce duże znaczenie), którzy nie są po prostu w stanie nauczyć się w ciągu kilku lat w seminarium, jak zdobyć zaufanie wiernych, zwłaszcza młodych.

Niektórzy twierdzą, że nieuchronny koniec cywilizacji wiąże się z kryzysem etycznym. Być może nasza cywilizacja faktycznie wyczerpała już wszystkie swoje możliwości. A może nastąpi zupełnie coś innego, o czym mówi się od kilku lat w USA? Może jednak Spengler nie miał racji i nastąpi renesans religijności?

oryg.w:W24