Ku dobrej pamięci Naszego Papieża.
Wychowanie dla zdrowia
Ujawniona przez pandemię nieuchronność globalnych zagrożeń naszego bezpieczeństwa, wskazuje na upowszechnienie systemu telemedycyny jako najpilniejszą z potrzeb cyfrowego wsparcia solidarności międzypokoleniowej gospodarstw domowych.
Bo solidarność międzypokoleniowa gospodarstwa domowego staje się coraz wyraźniej organiczną granicą wolności w czasach państwowych regulacji polityk dystansu społecznego.
Dlatego proponuję wprowadzenie do strategii rozwoju miejskich wspólnot samorządowych Metropolitalnej agory zdrowia jako otwartego laboratorium poznania dla samopomocy zdrowia.
Wiosna 2020
W tekście "Telemedycyna po pandemii", przedstawiłem model finansowego wsparcia wspólnot narodowej i samorządowej dla chorego wymagającego zdalnej porady medycznej.
Organizacja takiego wsparcia wymaga systemu partnerstwa prywatno-publicznego, w którym oddziaływanie wspólnoty na poziomie narodowym, wynikające z praw obywatelskich, uzupełniane jest oddziałem wspólnoty bliższej samorządowej, integrowanej poprzez współpracę zakładów pracy.
Uzyskiwany dzięki takiemu partnerstwu instrument finansowy (roboczo nazwany: „płacidło”) pozwala choremu na swobodny wybór oferty z rynku usług telemedycznych. Co podkreśla jako warunek efektywności ekonomicznej, siódme stanowiska Grupy Inicjatywnej Krakowskiej Strategii Profilaktyki Medycznych przedstawione w tekście „Fundusze dla telemedycyny”.
Jednak dla korzystania z takiego instrumentu, rynek usług zdalnych musi mieć inną strukturę jak rynek usług świadczonych bezpośrednio. Rynek usług telemedycznych wymaga dobrego rozeznania oferty w relacji do uznanego standardu. Podobnie dobrego rozeznania, wymaga forma płatności w relacji do potrzeb zdrowotnych.
Dla wykonania obu rodzajów pomiarów, s-Rynek usług telemedycznych, podobnie jak i rynki innych usług społecznych korzystających ze współpłatności, powinien przewidywać specyficzne regulacje w czterech segmentach cyfrowych relacji pacjenta z lekarzem.
Co przedstawiłem w tekście „s-Rynek dla telemedycyny”.
Rys.1. Trzy perspektywy cyfrowej humanizacji systemu ochrony zdrowia.
Ale ustrojowe uregulowanie czwór-segmentowego modelu e-Rynku zdalnych usług medycznych, czyli polityczne wprowadzenie nowych zasad, instrumentów i instytucji, nie powinno być traktowane jako specyficzna właściwość strategii cyfrowo humanizowanego systemu ochrony zdrowia. Te same dylematy efektywności, dotyczą też cyfrowej modernizacji innych działów zdalnych usług społecznej gospodarki rynkowej.
Kompetencyjna integracja medycyny
Większość z interwencji medycznych zawsze będzie wymagać bezpośredniego kontaktu pacjenta z lekarzem a zatem i efektywnego rynku bezpośrednio świadczonych usług medycznych. I to tak zorganizowanego, by respektował, odpowiedni dla relacji z pacjentem korzystającym z cyfrowo otwartych zasobów wiedzy dla wspólnego podejmowania decyzji medycznych, systemowy paradygmat: Samopomoc zdrowia.
Rys. 2. Rynki usług medycznych w modelu Społecznej gospodarki rynkowej.
W gospodarce opartej na wiedzy, integracja obu wymiarów rynku powinna się dokonywać poprzez kompetencję społeczną, a dokładniej kompetencję pracy solidarnej w gospodarstwie domowym. Tak wprowadzamy do modelu systemu ochrony zdrowia przestrzeń kultury poznania opartą o praktykę solidarnego rozwoju wiedzy.
Nazwaną, dla potwierdzenia wartości spotkań w publicznej przestrzeni Mojego Miasta, tożsamością źródeł solidarności międzypokoleniowej cywilizacji łacińskiej: Metropolitalną Krakowską Agorą Zdrowia.
