Nie czekając na polityczne decyzje o zmianie systemu edukacji z etatystycznego na humanistyczny, wykorzystajmy potencjał sieci publicznych bibliotek.
Przełom w uczeniu
Cyfrowe zdynamizowanie interaktywnej komunikacji i otwarcie nieograniczonych zasobów wiedzy, pozwala na lepsze gospodarowanie. Lepsze, ale wymagające ciągłego podnoszenia kompetencji, wymagające uczeniem się przez całe życie.
Rysunek 1. Humanizacja edukacji dla rozwoju dobrostanu społecznego w XXI wieku w oparciu o otwarte zasoby wiedzy. Opracowanie własne Andrzej Madej.
Zmiany w warunkach gospodarowania prowadzić zatem będą do objęcia ustrojem powszechnej edukacji nie tylko systemu szkolnictwa, ale również i systemu samokształcenia przez całe życie. W Polskiej praktyce solidarności międzypokoleniowej gospodarstw domowych, do wprowadzenia samokształcenia w rodzinie do podstaw ustroju powszechnej edukacji.
Praktyka domowego uczenia skupionego na uczniu, wymaga innych metod, instytucji i zasobów do rozwijania kompetencji pedagogicznych niż metody, instytucje i zasoby właściwe dla kompetencji pedagogicznych szkolnego nauczania skupionego na nauczycielu (rys. 1).
Edukacja humanistyczna
O ile pedagogika szkolna opiera się na komercyjnym rozwoju wiedzy, domowa pedagogika solidarności opiera się na solidarnym rozwoju wiedzy. Na zasadzie, którą dominujący od kilku wieków komercyjny rozwój wiedzy, usunął na margines życia społecznego.
Rysunek 2. Model edukacji humanistycznej obejmujący komercyjny i solidarny rozwój wiedzy. Opracowanie własne Andrzej Madej.
Przywrócenie równowagi pomiędzy edukacją domową i edukacją szkolną, wymagać będzie zmiany modelu edukacji. Zastąpienie skutecznie rozwijanego od czasów Komisji Edukacji Narodowej ustroju powszechnej edukacji opartego na modelu edukacji etatystycznej, odpowiednim dla Europy XXI wieku ustrojem opartym na modelu edukacji personalistycznej (rys. 2), wymagać będzie wprowadzenia wielu innowacji.
Ale przede wszystkim wymagać będzie wzrostu poczucia odpowiedzialności za rozwój edukacyjny. Wyrażającej się przede wszystkim wysiłkiem osobistego samokształcenia i pracy dobroczynnej w edukacji dla rozwoju swoich bliskich.
Nie ma wolności bez solidarności
Pozytywny dla wolności proces personalizacji systemu edukacji, wymagać będzie zwiększania pracy dobroczynnej w solidarnym rozwoju wiedzy. Nadzwyczajnym do tego zasobem narodowej solidarności i samorządności, są powiększające się w wyniku przemian demograficznych i gospodarczych potencjały czasu i kompetencji dziadków, emerytów i nestorów. Ostatnio pobłażliwie nazywanych "seniorami".
Aby trzecie pokolenie stawało się oczekiwanym przez roztropnych ekonomistów nowym potencjałem rozwojowym dobrostanu społecznego, koniecznym będzie subsydiarne wsparcie państwa dla nowych form ich solidarnej współpracy.
Koniecznym będzie uruchomienie nowych instrumentów i instytucji, tworzenie otwartych laboratoriów dla sprawdzania użyteczności narodowych standardów, prowadzenia internetowo otwartej refleksji nad jakością polityk i infrastruktury solidarnego rozwoju wiedzy.
Integracja w Cyberpolis
W Polskiej tradycji kultury życia publicznego, ustrojowa integracja subsydiarnego wsparcia polityk publicznych dla solidarnego rozwoju wiedzy, powinna odpowiadać obszarowi powiatu. To w terytorialnej przestrzeni powiatu korzystamy od wieków z większości bezpośrednio świadczonych usług społecznych. Usług samorządowego wsparcia wspólnoty dla dojrzewania i starości.
Rysunek 3. Model powiatowej integracji trzech platform solidarnego rozwoju wiedzy dla edukacji i innych potrzeb społecznych. Opracowanie własne Andrzej Madej.
Zatem cyfrowe wzbogacenie tych usług, również powinno być integrowane w obszarze powiatu. Dla podkreślenia tej nowej wirtualnej funkcjonalności powiatu, od wielu lat promuję używanie terminu cyberpolis.
Nowe instytucje platformy autoryzacji i aktywizacji cyberpolis odpowiadają za funkcjonalność rozwoju i bezpieczeństwo cyfrowych zasobów bogactwa narodowego (rys. 3). Nowe instytucje platformy koordynacji odpowiadają za organizację nowej formy samorządności narodowej. Wykorzystując pracę dobroczynną trzeciego pokolenia.
Stoliki w kręgu doraźności
Politycznie ustawione w Warszawie stoliki debat o zmianach w systemie edukacji, nie obejmują wyzwania solidarności międzypokoleniowej dla systemu edukacji przez całe życie. Ośrodki refleksji wspierające Ministerstwo Edukacji Narodowej, pozwalają politykom na ograniczanie problematyki powszechnej edukacji do zagadnień komercyjnego rozwoju wiedzy. Deklaracje o znaczeniu rodzinnego wychowania czy wykształcenia, nie wyprowadzane z refleksji o potrzebach kompetencji XXI wiecznych warunkach gospodarowania opartego na wiedzy, mają powagę medialnych dekoracji.
Tymczasem, zmiana modelu edukacji z obecnego etatystycznego na personalistyczny, wymagać będzie bardzo głębokich politycznych debat o zmianach w ustroju samorządu terytorialnego oraz o wprowadzeniu nowych instytucjach publicznej odpowiedzialności za autoryzację treści w cyfrowej komunikacji. Poważne decyzje naruszą wiele przyzwyczajeń i interesów.
Niestety, wobec braku poważanych akademickich refleksji na wyzwaniach modernizacyjnych wynikających ze zmian w kulturze gospodarowania, obawiam się że na podjęcie politycznych decyzji o ustroju infrastruktury solidarnego rozwoju wiedzy, będziemy musieli zaczekać jeszcze kilka lat.
Biblioteka dla pedagogów solidarności
Uważam, że praktycy życia publicznego nie muszą tracić tego czasu na chocholi taniec wokół wielokroć zdiagnozowanych słabości. Tym bardziej, że wcale nie tak trudno jest zgadnąć kto i co warto poprawić w zaspakajaniu zmieniających się potrzeb.
Już pobieżna ocena zmian form czytelnictwa wskazuje, że to sieć publicznych wypożyczalni tradycyjnych książek może i powinna podejmować nowe zadania publiczne, właśnie dla solidarnego rozwoju wiedzy. A konkretniej dla wsparcia wymiany dobrych praktyk pomiędzy rodzinami organizującymi zajęcia domowej edukacji.
Sądzę, że podjęcie takich działań rozwojowych przez pracowników bibliotek publicznych wręcz nie powinno się zaczynać od centralnego preliminowania budżetów rozwojowych, lecz od wrażliwego rozpoznania indywidualnych potrzeb i społecznych partnerów, dla lokalnej aktywizacji cyfrowych zasobów i kompetencji domowej edukacji. Przecież to właśnie wśród osób korzystających na co dzień ze skarbnicy słowa kultury narodowej, ujawniać się powinni domowi przewodnicy dobrej praktyki solidarnego rozwoju wiedzy.
Biblioteki Wirtualnych Podręczników
W rozmowach z Krakowskimi sojusznikami tą nową oczekiwaną instytucję określamy terminem Biblioteka Wirtualnych Podręczników. Przed rozpoczęciem laboratoryjnego sprawdzania przydatności konkretnych rozwiązań projektujemy przesłanki i wizję jej organizacji.
Gospodarcze przesłanki poszerzenia powszechnej edukacji
Potrzeba stałego podnoszenia kompetencji dla korzystania z cyfrowego otwarcia interaktywnych zasobów wiedzy dla zaspakajania potrzeb, wymaga wykorzystania potencjałów solidarności międzypokoleniowej do solidarnego rozwoju wiedzy.
Polityczne przesłanki wprowadzenia nowego zadania publicznego
Samokształcenie w rodzinie jako najbardziej organiczna forma solidarnego rozwoju wiedzy powinna zostać wsparta na zasadzie subsydiarności przez nowe polityki, usługi, instytucje i instrumenty publiczne.
Ustrojowe określenie nowych kompetencji
Samokształcenie w rodzinie powinno zostać wprowadzone do zestawu kluczowych kompetencji społecznych uczenia się przez całe życie.
Nowe zadanie publiczne
Rozwój kompetencji samokształcenia w rodzinie jako paradygmatu systemu powszechnej edukacji.
Nowa instytucja publiczna
Biblioteka Wirtualnych Podręczników (BWP) jako lokalny ośrodek rozwoju kompetencji samokształcenia w rodzinie.
Usytuowanie BWP
Prowadzenie Bibliotek Wirtualnych Podręczników powinno być powierzone bibliotekom publicznym jako nowe wydziały finansowane w ramach budżetów wspólnot samorządowych.
Struktura funkcji dostarczanych przez BWP jako wydziału gminnej biblioteki publicznej
1. Dział Aktywizacji zasobów
Emisje konkursów na cyfrowe konspekty zajęć edukacyjnych
2. Dział Pedagogiki solidarności
Doradztwo w stosowaniu Metod domowej edukacji pracy solidarnej
3. Dział Języka solidarności
Doradztwo w wykorzystaniu Wielojęzycznego słownika dziedzinowego
Krajowe platformy internetowe wykorzystywane przez BWP
1. Portal Powiateka24 dla pozyskiwania, gromadzenia i promocji zasobów kompetencji samokształcenia w rodzinie.
2. Portal Pedagogika solidarności.
3. Portal Wielojęzyczny słownik dziedzinowy.
Czy taki opis wystarcza do ustaleń laboratoryjnego sprawdzenia przydatności nowej instytucji w Polskiej infrastrukturze informacji XXI wieku.
Oto jest pytanie.
