Akita Inu. Japoński symbol wierności, bohater wzruszającej historii o psie Hachiko

Japończycy ogłosili psa rasy Akita swoim dziedzictwem narodowym. Dla nich to symbol wierności i oddania wobec człowieka. 

Akita jest jednak rasą trudną. Z natury są agresywne w stosunku do obcych i innych zwierząt. Nie wychowywane z dziećmi nie zawsze są tolerancyjne. Bywają też bardzo uparte. 

Akita Inu - charakter 

Akita to pies lojalny, przywiązany do właściciela, ale nie jest tak wylewny, jak inne psy. Nie lubi pieszczot, choć kontakt z człowiekiem jest dla niego ważny. Nie jest polecany dla dzieci ze względu na duża siłę i rozmiar. Dlatego też jego zabawa zwłaszcza z maluchami wymaga stałego nadzoru.

Akita to pies inteligentny, ale uparty i niezależny. Jest sprytny i samodzielny, dlatego ciężko nad nim zapanować i łatwo wymyka się spod kontroli. Akita ma skłonności do dominacji, a jednocześnie jest wrażliwy, dlatego nada się dla doświadczonego i stanowczego właściciela. Wymaga z jednej strony żelaznej konsekwencji, z drugiej zaś wyrozumiałości, cierpliwości i łagodnego podejścia.

To pies z natury nieufny wobec obcych. Potrafi ich zaakceptować, jeśli są mile widziani przez właściciela. Akita posiada instynkt terytorialny, dlatego doskonale poradzi sobie w roli stróża. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest bierny i nie interesuje się otoczeniem, lecz w rzeczywistości stale je kontroluje i jest gotowy do interwencji.

Zobacz też: Szczekanie psa. Dlaczego szczekają i jak je tego oduczyć?

Akita chętnie się uczy, zwłaszcza jeśli ćwiczenia są urozmaicone i nie trwają zbyt długo. W czasie szkolenia nie wolno używać siły, bo akita nie tylko może odmówić współpracy, ale nawet odpowiedzieć agresją. 

Akita musi od początku być dobrze zsocjalizowany i mieć wyznaczone granice, inaczej będzie sprawiał problemy. Musi odwiedzać nowe miejsca, mieć kontakt z ludźmi i innymi psami. 

Hachiko - pies, który czekał

Historia psa  Hachikō rozpoczęła się w 1924 w Tokio. Wtedy to Hidesaburō Ueno, profesor wydziału rolnictwa Uniwersytetu Tokijskiego, zaadoptował psa Hachikō i sprowadził go do Tokio. Pies tak bardzo zżył się z właścicielem, że codziennie odprowadzał go na stację metra, gdy wychodził do pracy oraz czekał na niego, gdy miał wracać. Niestety profesor zmarł nagle zaledwie rok później. Mimo to Hachikō, niepogodzony ze śmiercią właściciela, pojawiał się na stacji przez kolejne 10 lat.

Wtedy też były student profesora spotkał psa. Idąc za nim trafił do domu, gdzie poznał historię Hachikō. Były student często bywał na stacji, gdzie przebywał pies. Zaczął publikować artykuły na jego temat. W 1932 spowodowało to ogólnokrajowe zainteresowanie Hachikō. Przez swą wierność akita stała się wzorem do naśladowania przez dzieci. 

Hachikō zmarł ponad 10 lat po przygarnięciu go przez profesora. Jego spreparowane szczątki są przechowywane w National Science Museum w Ueno w Tokio.

Hachikō został uhonorowany wieloma pomnikami. Pierwszy został postawiony w 1934 roku na stacji Shibuya w obecności samego psa. Niestety oryginalny pomnik z brązu został przetopiony w trakcie II wojny światowej w ramach gospodarki wojennej. Po 14 latach na jego miejsce postawiono taki sam pomnik wykonany przez Takeshi Ando, syna autora oryginalnego pomnika. Pies ma pomniki również w mieście swojego urodzenia (Odate) i przed Muzeum Psów Akita.

Historia Akity

Akita to rasa psów, która stanowi część japońskiego dziedzictwa narodowego, symbol siły i pomyślności. Ceramiczne figurki akit ofiarowuje się chorym, życząc im szybkiego powrotu do zdrowia, a także młodym parom i noworodkom, by przyniosły im szczęście. Nazwa rasy nawiązuje do prefektury Akita położonej nad Morzem Japońskim, na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy Honsiu.

Swoją wytrzymałość psy tej rasy udowodniły podczas japońskiej ekspedycji na biegun południowy w 1957 r. Polarnicy zabrali 20 akit do ciągnięcia sań. Z powodu złej pogody wyprawa została przerwana. Ludzie wrócili do domów, a psy zostały na Antarktydzie, co oburzyło organizacje broniące praw zwierząt. Kiedy po trzech latach ekspedycję wznowiono, badacze znaleźli w dawnym obozie 12 psów w zaskakująco dobrej kondycji. Aby upamiętnić to wydarzenie, cesarz Hirohito polecił wznieść ich pomnik odlany w brązie.

Podobno akity już 5 tys. lat temu na wyspach japońskich towarzyszyły samurajom. Pierwsze rysunki przedstawiające te zwierzęta pochodzą jednak z XII w. Od 1603 r. w miejscowości Odate organizowano walki średniej wielkości psów używanych do polowań na niedźwiedzie. Od połowy lat 60. XIX w. w celu uzyskania mocniejszej budowy i większych rozmiarów kojarzono je z tosami i mastifami, przez co utraciły cechy szpiców.

Na początku XX w. zakazano walk. W 1931 r. dziewięć akit pochodzących z rejonu Matagi, reprezentujących najbardziej pożądany typ, uznano za pomniki przyrody i wydano im rodowody. Siedem lat później powstał pierwszy wzorzec rasy.

W czasie II wojny światowej masowo zabijano psy (poza owczarkami niemieckimi uznawanymi za psy wojskowe), a z ich skór wytwarzano odzież dla żołnierzy. Aby uchronić akity przed zagładą, hodowcy kojarzyli je więc z owczarkami i właśnie takie krzyżówki pokazano w 1947 r. na pierwszej po wojnie wystawie. Z kolei hodowcy, którym nie odpowiadał taki wygląd rasy, wykorzystując typ matagi, odtworzyli dawną, lżejszą akitę. Psy pochodzące z krzyżówek akit z owczarkami i mastifami stanowiły podstawę hodowli akit amerykańskich.

Akita czy shiba?

Psy rasy akita inu bardzo często mylone są z pasami rasy Shiba inu. Obie te rasy wywodzą się z Japonii i mają podobny wygląd. Jednak znacznie różnią się wysokością. Shiba w przeciwieństwie do akity sięga zaledwie do kolana. Psy różnią się też charakterem - Shiba jest spokojna, dość łatwa w wychowaniu, nie jest mocno dominującą rasą. Natomiast akita to pies o silnym charakterze często agresywny i ciężki w wychowaniu.

Shiba Inu mają zazwyczaj rudawą sierść. Mają niezależny charakter, porównywany z charakterem kota. Akita Inu to większe psy obronne. Mają zazwyczaj kremową sierść z czarnymi przyprószeniami na pysku. 

Internetowy Mem Pieseł powstał z inspiracji rasą Shiba Inu. 

Opisaliśmy też inne rasy psów:

• Dog niemiecki - czy to największy pies na świecie?
• Pudel - inteligentny pies, o którego trzeba odpowiednio zadbać
• Chihuahua - najmniejszy pies świata, gwiazda Hollywood

KJ