Shiba inu - charakterny pies tylko dla wytrwałych

Pies rasy Shiba inu przyciąga uwagę miłośników psów swym pluszowym futrem, małym rozmiarem oraz popularnością jaką przyniósł mu internet. Jednak życie z Shibą nie jest łatwe.

Pies rasy Shiba inu wymaga dużej wiedzy o wychowaniu i tresurze psów, a także dużej ilości wspólnej aktywności fizycznej.

Rasa Shiba Inu pochodzi z Japonii, należy do grupy szpiców i ras pierwotnych. Jest to jedna z najstarszych ras. Był wykorzystywany do polowań na zwierzynę i silny instynkt łowiecki pozostał Shibom do dziś. Jest to o tyle uciążliwe, że te psy uwielbiają ciągle węszyć i chodzić swoimi ścieżkami. Jeśli mieszkają w mieście, to nie powinno się ich spuszczać ze smyczy, gdyż bardzo łatwo mogą wpaść pod samochód.

Jeśli poszukujesz przyjaznego pieska dla dzieci, to idealnym wyborem jest labrador retriever.

Pies shiba Inu - opis rasy

„Shiba Inu” to po przetłumaczeniu z japońskiego po prostu „mały pies”. Rzeczywiście: Shiba Inu to najmniejszy spośród sześciu przedstawicieli japońskich ras. Pies Shiba osiąga rozmiary 38,5 - 41,5cm (psy) oraz 35,5 - 38,5cm (suki). Waga to około 10 kg.

Cechą charakterystyczną psa rasy shiba inu są nastawione trójkątne uszy, które podkreślają czujność. Ogon powinien być zawinięty i opierać się na plecach. Krótka sierść może przybierać barwę czerwoną, czarną-tan oraz sezamową. Ta ostatnia to mieszanka czerwieni i czerni. Każde z tych umaszczeń powinno także wykazywać „urajiro”, czyli białawe włosie wokół pyska, gardzieli, klatki piersiowej i brzucha oraz na spodzie ogona i po wewnętrznej stronie nóg. Shiba Inu występuje w paru zabarwieniach: złoty, sezamowy, czarny podpalany, czerwony, rudoczerwony.

Wygląd tej japońskiej rasy jest bardzo pierwotny i przypomina, zwłaszcza przy czerwonym umaszczeniu osobnika, wygląd lisa. Pies shiba inu obecnie już raczej nie spełnia swojej pierwotnej funkcji. Nie bierze udziału w polowaniach, ale może stać się najwierniejszym przyjacielem człowieka.

Shiba inu - charakter psa

Wszystkie psy pochodzenia azjatyckiego charakteryzują się silną osobowością. Pies shiba to zatem Azjata z wszelkimi typowymi cechami. Psy Shiby w większości przypadków są "zaczepne" w stosunku do innych psów. Dotyczy to szczególnie samców, ale i spory odsetek suczek doskoczy do obcego psa.

Wielkość przeciwnika nie ma dla psa rasy Shiba inu żadnego znaczenia. Mają niesamowicie wyostrzone zmysły, są zwinne, szybkie i bardzo skoczne. Często mówi się o nich „Mali Samuraje”.

Pięknym, ale i wymagającym pieskiem jest też husky.

Shina inu ma charakterystyczny czarny nosek.

Nie można trzymać w domu dwóch samców psa Shiby - trzeba je dzielić, bo ciągle się gryzą. Pies rasy Shiba inu ma opinię uciekiniera i większość ludzi, nigdy nie spuszcza swoich psów ze smyczy.

Zdarzają się Shiby bardzo histeryczne o niezwykle kłopotliwym, niestabilnym charakterze - takie psy gryzą i psy i ludzi - głównie swoich właścicieli. W Polsce można to zaobserwować zwłaszcza u shib z linii czeskich. Niestety - w Czechach na wystawach klubowych takich psów się nie eliminuje i dlatego nasi sąsiedzi jeszcze długi czas będą mieli z tym kłopot. Hodowcy czescy uważają, że "shiba taka jest". Niestety - taki pogląd głoszą przede wszystkim hodowcy z długoletnim doświadczeniem. Stąd problem.

Pies typu shiba inu ma bardzo wrażliwą i upartą naturę, a jego nastrój potrafi się zmieniać z sekundy na sekundę. Jest to wpisane w specyfikę tej rasy i nawet długotrwały trening niekoniecznie zmieni genetyczne uwarunkowania tego psa.

Zaletą psa Shiba inu jest wybitna inteligencja, wyczucie emocji i intencji innych osób. Potrafi fantastycznie dopasować się do swojego opiekuna. Jest też wyjątkowo czysty.

Pieseł - popularność psa Shiby w Internecie

Rasa Shiba inu stała się szczególnie popularna dzięki internetowemu memowi z Piesełem (ang. doggo). Przedstawia on psa rasy Shiba inu, otoczonego kolorowymi tekstami, oryginalnie pisanymi angielszczyzną, przy użyciu fontu Comic Sans. Wśród napisów musi często występować słowo "wow". Teksty przedstawiają wewnętrzne monologi psa.

Jednak zanim ulegniemy internetowej modzie i zapragniemy posiadać "pieseła", to lepiej nastawić się na to, że trzeba będzie go szkolić i poświęcić dużo czasu.