Pies faraona zawdzięcza swoją nazwę wyglądowi. Przypomina on wymarłą już rasę chartów staroegipskich, których wizerunki zdobią ściany egipskich grobowców. Cena takie psa może sięgać nawet 6500 dolarów, czyli blisko 25000 zł.
Pies faraona wyglądem przypomina charta, dlatego często jest z nim mylony. To pies myśliwski, który przy pracy wykorzystuje wszystkie swoje zmysły. Ma średni rozmiar, brązowe umaszczenie, szlachetny wygląd oraz czujne, inteligentne, czułe i wesołe usposobienie. To wspaniały pies, ale tylko dla aktywnych i doświadczonych opiekunów.
Imię dla psa. Jak nazwać swojego pupila?
Pies faraona - pochodzenie
Pies faraona nie jest bardzo rozpowszechnioną i znaną rasą. Pochodzi on z Malty i tam też jest popularny. Należy do grupy szpiców i psów pierwotnych. Jego niezwykle mocna i dumna sylwetka robi ogromne wrażenie.
Pies faraona to chyba najlepiej znana rasa spośród pierwotnych chartów o stojących uszach. Czworonogi w tym typie od wieków powszechnie występują w krajach basenu Morza Śródziemnego. Powstały na bazie pariasów, które selekcjonowano do ścigania zwierzyny. Pochodzą z Malty, gdzie pierwsza wzmianka o podobnych psach pojawiła się w 1647 r.
Cenione są tam głównie jako psy na króliki – stąd oryginalna nazwa rasy: „kelb tal-fenek”. Wykorzystuje się je do polowania na ptaki, a niektórzy myśliwi uczą je nawet ich aportowania. Sprawdzają się także jako psy stróżujące, a czasem pilnują kóz i owiec.
Skąd nazwa pies faraona?
Nazwę "pies faraona” niemieccy kynolodzy nadali rasie ze względu na podobieństwo do psów ze staroegipskich wizerunków, m.in. boga śmierci Anubisa, przedstawianego jako pies lub człowiek o psiej głowie. W Egipcie znano charty o stojących uszach i zakręconym ogonie.
Psy faraona sprowadzano do Niemiec w latach 20. XX w. z Balearów i Wysp Kanaryjskich. W latach 60. XX w. zaczęto je przywozić do Wielkiej Brytanii z Malty, która była wtedy jeszcze kolonią brytyjską. Brytyjczycy stworzyli własny wzorzec, a rasa została ostatecznie uznana jako „kelb tal-fenek” w 1974 r. W 1977 r. FCI anulowała niedoskonały stary wzorzec i przyjęła brytyjski, uznając za kraj patronacki rasy Wielką Brytanię i pozostawiając nazwę „pies faraona”.
Maltańczycy chcieli uznania rasy pod rodzimą nazwą. W 1974 r. kelb tal-fenek został narodowym psem Malty, a w 1977 r. jego wizerunek umieszczono na specjalnie wybitej monecie. W Europie największą popularnością rasa cieszy się w Skandynawii.
Do Polski pierwsze psy faraona trafiły w drugiej połowie lat 90. XX wieku. W całym kraju jest zapewne najwyżej kilka tych czworonogów. Są one bardzo drogie.
Drogi jest też Mastif tybetański. Został sprzedany w 2015 roku za… 2 miliony dolarów!
Pies faraona - charakter
Pies faraona zachowuje się łagodnie i spokojnie. Mimo że psy faraona są bardzo związane z członkami swojej grupy społecznej, to zachowały swoją niezależność. Przez to, że czworonogi są wesołe, przyjazne i czułe stały się dobrymi towarzyszami dla całej rodziny. Pies faraona uwielbia zabawę. Wykorzystuje w niej wszystkie zmysły: wzrok, węch, a także słuch. To urodzony myśliwy polujący na zające, króliki i ptactwo. Przez swoją czujność może zachowywać się nieufnie i z dystansem wobec nieznanych sobie osób.
Główne cech psa faraona:
- Spokojny
- Inteligentny
- Łowca
- Czuły
- Lubi zabawę
- Strachliwy
- Nieufny wobec obcych
- Niezależny
Co ciekawe pies faraona posiada pewną nietypową umiejętność – rumieni się. Jeżeli jest podekscytowany albo szczęśliwy, uszy i nos zmieniają barwę z brązowej na różową.
Niektóre psy tej rasy potrafią się też... uśmiechać. Taki pies unosi wargi i odsłania zęby. Łatwo ten "uśmiech" pomylić z agresją.
Dla kogo pies faraona?
Pies faraona nadaje się dla ludzi pracujących, gdyż nie boi się samotności. Mimo to pies nie powinien przebywać w zamknięciu bez żadnej stymulacji przez zbyt długi czas. Może się szybko znudzić.
Szkolenie tego pojętnego psa jest łatwe dzięki jego posłusznej naturze. To cichy pies, który rzadko szczeka.
Rozwinięty zmysł węchu może skłonić psa do oddalenia się za tropem, jeśli teren nie jest odpowiednio zabezpieczony lub jeśli pies regularnie nie poluje. Pies faraona potrzebuje regularnej stymulacji fizycznej i umysłowej. Brak aktywności może spowodować u niego zaburzenia zachowania, takie jak skłonność do niszczenia.
Mimo że pies ten jest bardzo aktywny, nadaje się dla starszych osób, o ile będzie miał możliwość codziennego spożytkowania energii.
Pies faraona nie nadaje się do stróżowania i obrony, głównie dlatego, że mało szczeka. Jeśli przyszli właściciele nie mają doświadczenia, przyda się pomoc profesjonalisty.
Pies faraona lubi aktywność.
Zobacz, jakie są najpopularniejsze sporty i aktywności dla psów - agility, dogtrekking, obedience.
Pies faraona - nadaje się do życia w mieście?
Ta czysta i cicha rasa nadaje się do życia w mieście. Mieszkanie nie jest natomiast idealnym rozwiązaniem. Właściciel psa musi mieć czas i być na tyle aktywny, by wyprowadzać go kilka razy dziennie i zaspokoić jego potrzeby.
Aby zaspokoić swój instynkt myśliwski i potrzebę ruchu, pies potrzebuje otwartej przestrzeni, po której będzie mógł swobodnie biegać.Ze względu na średnie rozmiary i posłuszne usposobienie pies faraona może podróżować publicznymi środkami transportu, pamiętajmy jednak o jego wczesnej socjalizacji, by czujność naszego pupila nie przekształciła się w nadmierną strachliwość.
Pies ten jest bardzo towarzysko nastawiony wobec innych psów. Pies ten bez problemu toleruje obecność dzieci, jeśli traktują go one z szacunkiem.
Zobacz też inną ciekawą rasę: Nagi pies peruwiański - rodzinny pies do bloku
KJ
