Symptomatyczna jest reakcja fizykalistów i ich klakierów (razem w/g Einsteina - miernot) na moją notkę o eksperymencie, w którym zmierzono prędkość prądu elektrycznego.
Mordy w kubeł i siedzą cicho pod miotłą, jak myszki w komnacie, w której na sofie śpi głodny kot.
Niemniej, myślący czytelnicy napewno właściwie oceniają tą sytuację. I dlatego dla nich w prezencie ta notka, będąca podsumowaniem tego unikalnie prostego eksperymentu.
Niech punktem wyjścia będzie przypomnienie jednego z kanonów katechizmu wiary fizykalnej, głoszonego na moim blogu przez "fizykalistę":
Prad rozumiany jako uporzadkowany ruch elektronow pojawi sie jednoczasnie w calym 2-kilometrowym obwodzie.
i zestawienie tego bezmyślnego kanonu z rzeczywistymi prędkościami prądu elektrycznego uzyskanymi w unikalnie prostym eksperymencie:
1. Prędkość rozprzestrzeniania się prądu po przewodzie miedzianym.
v1 = 2,4231*10^8 m/s
2. Prędkość rozprzestrzeniania się prądu elektrycznego po cienkim przewodzie miedzianym.
v2 = 3,893*10^8 m/s
3. Prędkość rozprzestrzeniania się prądu po przewodniku aluminiowym.
v3 = 2,52*10^8 m/s
Nie od rzeczy będzie również przypomnieć prędkość światła:
c = 2,99792458*10^8 m/s
Z powyższego zestawienia jednoznacznie wynika, że prąd ma skończoną prędkość rozprzestrzeniania się po przewodnikach, zależną od dwóch podstawowych parametrów:
- średnicy przewodnika;
- materiału, z którego jest wykonany przewodnik (od tego zależy elektroujemność),
a więc prędkość prądu równa prędkości światła, jest tylko szczególnym przypadkiem.
Wnioski:
1. Bez elektroujemnego potencjału przewodnika nie byłoby możliwym przemysłowe generowanie i przesyłanie prądu elektrycznego.
2. Prąd elektryczny formuje się wirowym potokiem elektrin dookoła przewodnika i przesuwaniem się tych wirów wzdłuż niego (o tym mechaniźmie napiszę osobną notkę).
3. Prędkość rozprzestrzeniania się prądu po przewodniku nie jest wielkością stałą, przy tym, prędkość rozprzestrzeniania się prądu po cienkim przewodniku jest większa od prędkości światła na ponad 29% większa.
4. Orbitalna prędkość wirowania elektrino dookoła przewodnika przewyższa prędkość światła na więcej niż 27380 raz!
5. To co fizykaliści nazywają teorią względności nigdy teorią nie było, a przedstawiało sobą tylko hipotezę, sformułowaną w pełnym oderwaniu od rzeczywistości fizycznej i na bazie dwóch pomyłkowych postulatów:
- prędkość światła jest największą prędkością we Wszechświecie i nie może być przekroczona przez ciało posiadające masę;
- masa ciała i jego długość wzrasta, gdy jego prędkość zbliża się do prędkości światła w próżni.
6. Relatywistyczna formuła Lorentza mi = m0/(1-v^2/c^2)^1/2 , to tylko matematyczna sztuczka, sprzeczna z prawem zachowania masy odkrytym w 1751 r. przez M. Łomonosowa
Inne tematy w dziale Technologie
