Rząd w reformatorskim zapale pozornych reform postanowił zaproponować sejmowi utworzenie najpierw 7 a potem 12 metropolii. Zapomniano tylko, że metropolii utworzyć nie można, bo dane miasto albo jest metropolią, albo nie. Kryteria w literaturze światowej na ten temat są jasne: milion mieszkańców, rozbudowane funkcje międzynarodowe, silne powiązania z innymi metropoliami. Kryteria te ledwo spełnia Warszawa.
Innym problemem jest współpraca dużego miasta z otaczającymi gminami, która jest możliwa już w obecnym stanie prawnym. Ościenne gminy jednak z tych możliwości nie korzystają obawiając się dominacji dużego ośrodka. Celowe jest więc je do tej współpracy przymusić w ściśle określonych dziedzinach: planowanie przestrzenne, transport, gospodarka odpadami. Gdyby Rząd naprawdę chciał tą sprawe załatwić to by zaproponował ustawę o współpracy gmin wokół dużych miast wraz z programem pilotażowym obejmującym Warszawę, Trójmiasto i konurbację górnośląską, nie wspominając o metropoliach, które budzą emocje. Przerabiano to już przy okazji opracowywania aktualizacji koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju i było wiadomo, że Rzeszów, Kielce i inne miasta podobnej wielkości będą chciały się nazywać metropoliami. Według strawestowanego przez mojego przyjaciela porzekadła: "gdzie metropolie kują tam Rzeszów nadstawia nogę".
Inne tematy w dziale Polityka
