Rząd nie uległ naciskom Amerykanów oraz Prezydenta Kaczyńskiego i twardo negocjuje warunki instalacji tarczy. Miejmy nadzieję, że do jej umieszczenia w ogóle nie dojdzie. Pomysł tarczy to przykład serwilizmu w stosunku do USA kolejnych polskich rządów. Prezydent Kwaśniewski zaangażował Polskę w imperialną wojnę Stanów Zjednoczonych w Iraku, bo w pretekst walki z terroryzmem nie wierzą już nawet małe misie, a także zapewne sam Aleksander Kwaśniewski. Tarczę negocjował rząd Leszka Millera, kolejny przykład serwilizmu. Nie do końca wierzę w obciążenia „genetyczne” tej ekipy, ale można przypuszczać, że coś takiego w niej było, że lubiła służyć cudzym interesom. Bo oczywiście tarcza nie leży w interesie Polski, naraża ją na ewentualne ataki terrorystyczne, a poza tym na niechęć Rosji. Po co nam ta niechęć, tarcza nas przed Rosją nie obroni, bo ma bronić Ameryki.
W perspektywie dłuższej 30 lat, a taki horyzont trzeba zakreślić w polityce międzynarodowej nie ma sensu stawiać na USA, bo choć to na razie jedyne imperium to jednak nie długo być nim przestanie. Przede wszystkim będą liczyć się Chiny, które Amerykę już mają w kieszeni (zadłużenie USA wobec Chin jest gigantyczne). Drugim mocarstwem staną się Indie. Nie warto więc wiązać się ze schyłkowym imperium. Trzeba stawiać na Europę, która jedynie zjednoczona ma szansę wyjść z niewielkimi stratami z geopolitycznego przetasowania, natomiast wielkim przegranym będą Stany Zjednoczone. A zatem po co nam ten sojusz?
Inne tematy w dziale Polityka
