Jan Rokita jako przyjaciel ludu Irlandii

Jan Rokita objawił się jako przyjaciel ludu Irlandii. W „Europie” z 12.07.2008 napisał: Tym razem z dezaprobatą słuchałem słów polskiego premiera, że Irlandia znalazła się w kłopotliwej sytuacji. Oczekiwałbym raczej leżącej w polskim interesie mocno wyrażonej opinii, że głos ludu Irlandii w Europie ma takie samo znaczenie jak głos ludu francuskiego. O oczekiwałbym psychicznego wsparcia dla Irlandczyków (…) Zasada, jaką dziś należałoby przyjąć i precyzyjnie uargumentować, brzmi: Polska ratyfikuje europejski traktat dzień po tym, jak zrobi to Irlandia. I ani dnia wcześniej”.

Można się było takiej opinii spodziewać po autorze najbardziej głupiej i szkodliwej wypowiedzi; „Nicea albo śmierć”.

Realia w Unii Europejskiej są takie, że głos Francji, Niemiec i kilku innych jeszcze państw założycielskich  liczy się więcej niż Irlandii, Polski, Bułgarii itd. Waga kraju zależy od jego potencjału gospodarczego, naukowego itd.  Bardziej liczy się też głos tych którzy dają, są płatnikami netto, niż tych, którzy biorą.

Polska i inne kraje wstąpiły do klubu, w którym obowiązywały reguły formalnego i nieformalnego zachowania. Nikt Polski nie zmuszał, skoro wstąpiła to powinna przestrzegać reguł klubu co najmniej do tego czasu, aż zrówna się potencjałem choćby z Hiszpanią i wtedy może starać się te reguły zmieniać. Tymczasem nasi reprezentanci zachowują się arogancko i butnie. Polska zdziecinniała nie dlatego – jak chce Jan Rokita – że prowadzi wobec Unii politykę ugodową, ale przeciwnie dlatego, że jest arogancka („Nicea albo śmierć i inne zachowania). Zasada głosowania zrównująca Polskę z Hiszpanią była niesprawiedliwa, bo potencjał gospodarczy Polski jest sporo mniejszy.

Przeciwnie do tego co proponuje Jan Rokita na Irlandię należy wywierać odpowiednią presję, bo nie może być tak, że kilkaset tysięcy głosów decyduje o dalszej integracji 26 krajów. Jeżeli komuś się traktat nie podoba, to zawsze można z Unii wystąpić. Przypadek Irlandii pokazuje, że prawdopodobnie będziemy mieli Unię dwóch, trzech prędkości. Jeżeli polskie władze chcą się znaleźć w tym trzecim kręgu razem z Irlandią i Czechami, to ja jestem przeciw.