W jakimś typowo oszołomskim kraju, powiedzmy w takiej Great Britain albo innym USA, taka wpadka równałaby się konieczności dymisji. Takie mają idiotyczne zasady. W III RP skończy się to, jak na kipiące rozsądkiem i siłą spokoju państwo przystało, jak zwykle. Okaże się, że Pani Minister nie o to chodziło, że co innego miała na myśli, a tak w ogóle to takie przejęzyczenia (bo przecież to było zwykłe przejęzyczenie) zdarzają się najlepszym. Choćby nawet, w skrajnych przypadkach rzecz jasna, Panu Premierowi, w którego najlepszość nikt śmiać (czy śmieć?) wątpić nie może. A skoro Panu Premierowi, to co dopiero jednej z jego licznych prawych rąk czy, jak chcą przebrzydli złośliwi wrogowie najjaśniejszej III RP, lewych nóg.
I racja. Cóż bowiem (w porównaniu choćby z taką wiecznością) znaczy to, że Pani Minister od sportu nie wie co to jest Superpuchar i kto ma prawo w nim wystąpić? No powiedzmy sobie szczerze. Właśnie. Nic nie znaczy. Przecież gdyby coś znaczyło to by ją właśnie ze stołka spuszczono. A ona dalej na nim siedzi, jeszcze mocniej osadzona. Mocniej, bo bardziej swojska i narodowi bliska. Też robi błędy. Zresztą. Kto nie robi błędów? Tylko ten, kto nic nie robi. Więc skoro Pani Minister walnęła takiego byka to musi pracuje pełną parą. Za dwóch albo nawet za trzech. I to trzeba, moi drodzy, docenić.
Do Was więc piszę, małostkowi przeciwnicy stabilności wszelkiej i spokoju społecznego. Jątrzyciele, dewianci oraz pozostali zwolennicy tego wstrętnego ciągłego mąciciela Kaczyńskiego. Parafrazując klasyka: odpieprzcie się od naszej Asi kochanej. Zamiast bruździć chyćcie się roboty! A nie czepiajcie się porządnych ludzi. Na dodatek wykształconych i to jeszcze lepiej, co wydaje się na pierwszy rzut oka niemożliwe, jak niejeden autorytet. Moralny, oczywiście.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
