Można już dziś powiedzieć, że to za polskiej prezydencji w Unii Europejskiej powstaje Europa dwóch prędkości. Pocieszenie, że dzisiaj strefa euro porusza się wolniej jest mizerne i krótkotrwałe. Porozumienie Sarkozy-Merkel nie podoba się polskiemu premierowi, który twierdzi, że to, co zamierza zrobić 17 państw strefy euro, to zbyt mało dla ratowania waluty.
Powód niezadowolenia powinien być jednak zupełnie inny.
Polska, jako kraj na dorobku, w sposób instytucjonalny została wykluczona. No właśnie, ale z czego? W euro do tej pory nie byliśmy, traktat o UE pozostaje niezmieniony, ale to właśnie przewodniczący rady otrzymał kompetencje koordynowania polityki monetarnej, gospodarczej całej strefy. Nie ma on jednak w swych rękach żadnych sankcji. Decyzje muszą zapadać jednomyślnie, ale na pewno bez nas.
Ktoś powie, skoro Skandynawia i Wielka Brytania są nieobecne, to może da się żyć? Żyć się da. Trzeba mieć tylko gospodarkę porównywalną z tymi krajami…
Nie wiadomo, w którą stronę podąży nowy mechanizm. Istnieje jednak taka możliwość, że regularnie spotykające się grono zrobi coś znacznie poważniejszego niż remedium na histeryczne reakcje giełd…
Inne tematy w dziale Polityka
