Nieobecni

Polska, kraj który przewodniczy Unii, jest w sierpniu wielkim nieobecnym. Podawałem tu wcześniej kilka przykładów, ale dzisiejsza bierność w sprawie Libii przypomina zachowanie Węgrów, gdy decydowały się rewolucje na północy Afryki.

Prezydent Sarkozy, zwołując na przyszły tydzień w Paryżu spotkanie na temat politycznej przyszłości Libii, zagrał Polakom na nosie. Uzyskał prawie stuprocentowe potwierdzenie uczestnictwa, w tym Polski, gdyż minister Sikorski też zapowiedział swój udział, oddając karnie przewodzenie Francji.

Co prawda nie wysłaliśmy na tę misję samolotów, ale podobno dostarczyliśmy jakąś broń i politycznie byliśmy po właściwej stronie konfliktu. Dodatkowo przewodniczymy Unii!!!

Rozumiem politykę Sarkozy’ego, który chce zdyskontować zwycięstwo. Nie rozumiem jednak polityki premiera Tuska, który oddaje pole walkowerem. Mógłby coś zrobić: np. zadzwonić do prezydenta Francji, wprosić się na spotkanie, zainicjować zbiórkę pieniędzy na odbudowę Libii, itd., itd. Nic takiego jednak nie zrobił, bo pochłonęła go polityka wewnętrzna, konferencje prasowe, przykrycia i inne procesy.

Drugim nieobecnym jest przewodniczący Buzek. W ostatnim czasie trafił do mediów, gdy jego limuzyna, mimo czerwonego światła, wjechała na sygnale na skrzyżowanie, na którym doszło do wypadku. Poza tym cisza. Być może przewodniczący Parlamentu Europejskiego zbiera siły na ostatnie cztery miesiące własnej prezydencji.

Zapewne ważnym wydarzeniem w tym czasie będzie prezentacja w Warszawie książki Victora Orbana pt. "Ojczyzna jest jedna". Pan profesor popełnił wstęp do tego dzieła, w którym pisze m.in. tak: "Polityk o potencjale, jaki posiada Orban, potrzebny jest nie tylko Węgrom, ale i Europie". Pozycja ta od dwóch lat zalega księgarnie w Europie w dziale "Książki przecenione". Wszystkich zainteresowanych zachęcam do cierpliwości – po świętach będzie można wydać jeszcze mniej…