Jak wiadomo, w Davos co roku spotykają się politycy, dziennikarze i kapitaliści. Tych ostatnich jest najwięcej – tych najbogatszych i najbardziej wpływowych. Od czterech lat radzą, co zrobić z kryzysem gospodarczym, który trwa.
W tym czasie potępiono prawie wszystkich – bankierów, managerów, niekompetentnych polityków, chińskich robotników (niedopłaconych), greckich (przepłaconych), Georga W. Busha, Angelę Merkel, agencje ratingowe. I nic. Jak więc uratować kapitalizm? Nie gospodarkę rynkową, ale wprost – kapitalizm? Posłuchamy, zobaczymy. Nie wierzę jednak w cudowne recepty.
Uczeni mężowie w dyskusji wypowiadają prawdy tak oczywiste, że aż nieprzydatne. Np. "Kapitalizm przetrwał i kwitł dlatego, że bez przerwy się reformował i odpowiadał na bolączki czasu". No dobrze, więc czemu nie reaguje na aktualną chorobę? Dalej: "Gospodarka jest za wielka, aby ją w całości uratować". Jeśli tak, to co ma paść? I trzeci cytat: "Aktualny kapitalizm musi oznaczać odebranie władzy biznesowi". Dobrze, ale komu ją przekazać? Itd., itd.
Jeżeli szukać recepty, to właśnie teraz, zanim będzie za późno, ale tak na co dzień w Davos na twarzach zgromadzonych wielkiej troski nie widać. Ot, kolejne spotkanie.
