18. stycznia
W zaborze austriackim ustosunkowanie się monarchii do kwestii żydowskiej przeszło dwie fazy. W początkowym okresie, tj. za Marii Teresy i w pierwszych latach rządów Józefa II utrzymano odrębność ludności żydowskiej od reszty społeczeństwa galicyjskiego, zachowując z pewnymi modyfikacjami ich samorząd. Najbiedniejszych Żydów rząd austriacki wydalił z kraju. Pozostałych w Galicji Żydów ograniczono w prawie zawierania małżeństw, odsunięto od wielu źródeł zarobku oraz zmuszono do płacenia wysokich podatków. W drugim okresie rządów Józefa II, Żydów powołano do wojska [1788], a następnie na mocy wielkiej ordynacji żydowskiej z 1789 roku zniesiono pewne ograniczenia ludności żydowskiej i starano się zrównać ją w prawach z mieszczaństwem. Zaniechano mianowicie dalszego wydalania ludności żydowskiej z Galicji, zlikwidowano odrębne sądownictwo, ograniczono samorząd żydowski, wydano zarządzenia nakazując Żydom upodobnić się strojem do ludności chrześcijańskiej oraz zobowiązano ich do uczęszczania do szkół niemieckich lub zreformowanych szkół żydowskich. Utrzymano jednak osobny podatek żydowski oraz ograniczono ich działalność gospodarczą na wsi. Część tych zarządzeń trafiła na zdecydowany opór ludności żydowskiej i została cofnięta. W 1792 roku następca Józefa II Leopold II zamienił obowiązek wojskowy Żydów na opłatę pieniężną, a zarządzenie w sprawie porzucenia przez Żydów ich tradycyjnego stroju nie weszło praktycznie w życie. cdn.
Źródło: Interpress
Interesuję sie działalnością polskiego wymiaru sprawiedliwości, szczególnie władzą sądowniczą, a także orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
