Dwudziestego trzeciego lutego 1859 roku Zygmunt Krasiński słabym głosem zawołał służącego i poprosił, by poprawił mu poduszkę. Słysząc to, Stanisław Małachowski, daleki kuzyn poety, wszedł do pokoju i zaczął pomagać przy podnoszeniu krewnego. Autor “Nie - Boskiej komedii” z obłąkanym wzrokiem zapytał: “Kto to jest?”. “To pan Małachowski” - odparł Antoni. “A, Małachowski” - wyszeptał Krasiński i po chwili umarł. Od dwóch tygodni nie wstawał z łóżka w paryskim mieszkaniu. Przyczyna jego śmierci była przedmiotem spekulacji. Rodzina poety utrzymywała, że zmarł na syfilis. W 1961 r. dr Janina Wąsowicz - Petryńska przeanalizowała opis stanu zdrowia Krasińskiego i uznała, że cierpiał na kamicę nerkową, gruźlicę nerek lub stany zapalne dróg moczowych.
Źródło: G-W Historia.
Interesuję sie działalnością polskiego wymiaru sprawiedliwości, szczególnie władzą sądowniczą, a także orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
