Pamiętam jak przed referendum w sprawie przystąpienia Polski do UE pojawiały się głosy, że ta instytucja jest w rzeczywistości"pomysłem na niemiecką ekspansję w Europie".Przez ostatnie lata pojawiły się z kolei krytyczne opinie o zbytniej dominacji w UE tandemu Berlin-Paryż.Moim zdaniem ostatnie wydarzenia coraz bardziej zadają kłam obu tym sądom.Nie żeby Nicolas Sarkozy czy Angela Merkel nagle zaczeli zważać na opinię premiera Estonii czy Litwy, ale dalszy ciąg kryzysu pokazuje chyba, że"...król jest nagi...".Zabiegi wokół Chin, wspominanie o inwestorach znad Zatoki Perskiej to wyraźny sygnał, że najmocniejsze gospodarczo i politycznie państwa UE nie mają potencjału aby poradzić sobie z kryzysem.Zastanawiam się czy minister Jacek Rostowski w swoim słynnym wystąpieniu w Parlamencie Europejskim nie obsadził się mimowolnie w roli Kasandry.Nie żeby od razu wojna ale coś w rodzaju"pełzającej rewolucji" i stopniowego przekształcania się UE w martwą,formalną strukturę.Widać,że nawet cierpliwość i hojność Niemiec ma swoje granice i prawdopodobnie właśnie do nich docieramy.Myślę,że w tej współczesnej UE zbytnio oparto integracje o gospodarkę i politykę zapominając o takich"spoiwach"jak kultura, tradycja, filozofia.W czasach kryzysu więzy gospodarcze mogą nie przetrwać tej próby, szczególnie w państwach płatnikach netto.Przecież to,że Polska przez pierwszą fazę kryzysu przebrneła lepiej niż należało oczekiwać zawdzięczamy podatnikom i wyborcom w Niemczech czy Francji, którzy jeszcze ciągle odrzucają partię i polityków eurosceptycznych.Pytanie jak długo jeszcze?
Zdziwiony tym światem.Zatroskany coraz bardziej o Polskę i swój los.Przerażony,że mój głos,moja osoba liczy się coraz mniej.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
