Przywitanie

I jak tu nie wierzyć w tajemne organizacje i spiski otaczające nas z każdej strony. Antoni M. powinien umieścić w swoim aneksie, iż niejaki Rafał Ziemkiewicz, którego swoją drogą uważam za znakomitego pisarza - jednak bardzo rzadko zgadzam się z głoszonymi przez niego morałami, użył kryptoreklamy w ostatnim Newsweeku podając adres Salonu24 i spowodował, że dołączyłem do szacownego grona pismaków.

W ramach przywitania cytuję definicję libertarianizmu - cytując naszego wielkiego wicepremiera Romana G. "takie są moje poglądy" - nie będzie później niepotrzebnego zaskoczenia.

Libertarianie uważają siebie za jedynych spadkobierców wolnościowej tradycji Zachodu. Z anarchizmem dzielą wrogość wobec państwa, natomiast ich wiara w wolny rynek daleko wykracza poza liberalizm. Wiara ta prowadzi ich do demontażu instytucji państwowych, co w liberalizmie nie ma miejsca.

Zwolennicy libertarianizmu postulują pełne i całkowite poddanie mechanizmom rynkowym wszystkich gałęzi gospodarki, w tym szkolnictwa i służby zdrowia. Wyznają zasadę "nie ma przestępstwa bez ofiary", w myśl której takie zjawiska jak prostytucja, posiadanie i używanie narkotyków czy gry hazardowe nie powinny być karane, lecz podlegać zasadom rynku; w myśl tej zasady niedopuszczalne są też jakiekolwiek formy cenzury - wolność słowa powinna być nieograniczona.

Kwestia istnienia państwa jest głównym przedmiotem sporu pomiędzy dwoma głównymi nurtami libertarianizmu: minarchizmem i anarchokapitalizmem. Minarchiści dopuszczają istnienie rządu minimalnego oraz pozostawienie w jego gestii podstawowych funkcji państwa, takich siły zbrojne, policja i wymiar sprawiedliwości. Anarchokapitaliści uważają, że funkcje te mogą i powinny być pełnione wyłącznie przez prywatne przedsiębiorstwa lub dobrowolne stowarzyszenia, natomiast istnienie jakiegokolwiek rządu jest potencjalnym zagrożeniem dla wolności. Jedni i drudzy poddają miażdżącej krytyce instytucję przymusowego opodatkowania.