W ostatnich komentarzach publicystów i dziennikarzy przebija się myśl, że po dwóch miesiącach działalności komisji hazardowej nie dowiedzieliśmy się niczego nowego. Rzeczywiście komisja jest po prostu idealnym przykładem i jednocześnie podsumowaniem dotychczasowej działalności wszelakich komisji śledczych. Wątpliwy poziom merytoryczny posłów pytających, żałosne przepychanki słowne, problemy proceduralne i w końcu kontekst bieżącej walki politycznej. Tak wyglądała i wygląda działalność owych nadzwyczajnych ciał wczoraj i dziś.
Mam wrażenie, że afera hazardowa po prostu stanęła w miejscu. Kempa i Wassermann głośno zapowiadali, że nie pozwolą, by wszelkie nieprawidłowości zostały zamiecione pod dywan. Tym czasem delegaci PiS wcale nie świdrują, na razie tylko "Zbycha", trafnymi i trudnymi pytaniami. Po przesłuchaniu Chlebowskiego to elokwencja i doskonałe przygotowanie byłego szefa klubu PO znalazły się na tapecie. Osobiście spodziewałem się, że Chlebowski podobnie jak na feralnej konferencji, będzie pocił się i gubił w zeznaniach, a Kempa z Wassermanem będą go stopniowo pogrążali. Nic takiego nie miało miejsca. Chlebowski sprytnie urywał tematy (wątek rozmowy na cmentarzu) i pogrywał emocjonalnie (opowieść o śmierci siostry).
Posłowie PO zawiedli mnie na całej linii. Początkowo myślałem, że Sekuła będzie sprawnym administratorem prac komisji i nie pozwoli, by wizja "wypalania żelazem" roztoczona przez Tuska została draśnięta. Teraz nawet sympatycy partii rządzącej widzą nieporadność i destrukcyjne nastawienie przewodniczącego. Najpierw wątpliwości wzbudził schemat zadawania pytań, potem wydalenie przedstawicielli PiS-u, a teraz już w trakcie prac widać wyraźne faworyzowanie ludzi PO.
To wszystko składa się na pewną stagnację w komisji, która jednak nie długo może się skończyć. Możliwe, że przesłuchanie Drzewieckiego będzie punktem zapalnym, a już wizyta Tuska na pewno rozgrzeje do czerwoności. Tylko czy forma nie zwycięży nad treścią?
Inne tematy w dziale Polityka
