Wielką społeczna aktywnością i wysiłkiem spełniło się odejście od ustroju prokomunistycznego i wyrwanie spod obcej, niszczycielskiej dominacji ZSRR nad Polską. To co teraz się dzieje w Polsce nie jest już tak tragiczne, tym bardziej, że kolejny raz powiodło się odzyskanie niepodległości i kraj zaczyna wchodzić na normalne, demokratyczne tory rozwojowe. Mamy jednak do czynienia z wyjątkową zapiekłością i wręcz desperacją w obronie oszukanego ustroju, pozycji, przywilejów, statusu, wpływów. Czyli tego wszystkiego co daje podstępnie przechwycona władza i wprowadzenie postkomunistyczno-liberalnego i kosmopolityczno-europejskiego ustroju.
To oszustwo części elit solidarnościowych wraz z ich doradcami (zleceniodawcami) wyszło na jaw dosyć szybko, jako że w dzisiejszych czasach wszechogarniającej informacji, życie społeczne toczy się szybko. Na wyzwolenie, a przynajmniej początek procesu wyzwolenia przyszło jednak trochę czekać - 26 lat, do jesieni 2015 r. Tutaj nastąpił pewien paradoks, bo zasadniczym przyczynkiem przełamania oszukanego ustroju nie była informacja i racjonalne jej wykorzystanie, tylko samozawalenie się oszustwa. Nie dochowanie obietnic wyborczych, lub realizacja w dokładnie odwrotny sposób, lekceważący stosunek do własnych struktur państwowych, niesprawność aparatu państwowego i sądowniczego, aferalność, niejasność powiązań międzynarodowych, w tym również w odniesieniu do nowego totalitarnego wydania niedawnego rosyjskiego zarządcy. Te i wiele inych faktów doprowadziły do wywrócenia się postkomunistycznego, eurokratycznego liberalizmu.
