Wojskowość

Wiele zamieszania tutaj ostatnio wniosła wiadomość, że jakby Rosjanie naszą Tutkę potraktowali jak samolot wojskowy, to ponosili by odpowiedzialność za jej tragiczny koniec.

Pragnę wam, moje drogie prawaczki i prawacy uświadomić, że rosyjska armia nie ma nic wspólnego z armią polską od dwudziestu lat. W związku z czym nasi dzielni lotnicy nie mają bladego pojęcia ani o rosyjskich procedurach, ani o współpracy z wojskowymi kontrolerami lotów w ich stosowaniu.

Co więcej - aktualne procedury, obowiązujące w armii rosyjskiej, nie są znane naszym władzom. Oczekiwanie, że Rosjanie będą traktować obcy samolot jak własną maszynę, a jego załogę jak własnych żołnierzy - jest komiczne.

Natomiast zupełnie normalne jest, że taki przylot jest traktowany jako lot cywilny według ogólnoświatowych standardów i zgodnie ze znanymi i stosowanymi na całym świecie procedurami.

Dodatkowo - w locie nad obce i nieprzyjazne terytorium z góry zakładać należy, że gospodarze nie będą witać chlebem i solą, a jak użyją soli, to jako ładunku do dubeltówki co najwyżej.

Wniosek z tego prosty - pilot polskiego samolotu nie powinien nawet próbować podejścia przy najmniejszym podejrzeniu, że coś jest nie w porządku. Tak nakazuje zdrowy rozsądek i procedury.

Z tego, co wiemy dziś, piloci bardzo chcieli wylądować, a Rosjanie nie chcieli im tego zakazać. Oczywiście - można mieć pretensję do babci o odmrożone uszy, ale nie trzeba było jej uciekać na dwór bez szalika i czapki w siarczysty mróz, choć ostrzegała, i prosiła by tego nie robić. Powinna złapać takiego urwipołcia, drzwi zamnkąć na kłódkę i nie zwracać uwagi, że się rzuca na podłogę, i wierzga, oraz wali w ową podłogę piąstkami ze złości.

Ale to nie wyleczy odmrożonych uszu, i nie ocali tyłka przed skłuciem igłami zastrzyków. I później przed pasem ojca.