Koniec z "wyksztalciuchami"- teraz przyszedl czas na "intelektua

"Musimy próbować złamać, zburzyć pewne mury, podjąć wielki wysiłek, aby przedłożyć polskiej inteligencji nową formułę"- te wzniosle slowa wypowiedzial byly premier Jaroslaw Kaczyński. Sformulowal je na konferencji naukowej pod patronatem PiS "Polska inteligencja a życie publiczne po wyborach 2007". Slowa te są jakościową i ideową zmianą podejścia wladz PiS do problemu polskiej inteligencji. Po pierwsze przestano patrzeć na ludzi z wyższym wyksztalceniem, czlonków tak zwanych intelektualnych elit jako na "wyksztalciuchów", a zaczęto dostrzegać w nich ważny element ksztaltowania przestrzeni politycznej w Polsce. To krytyczne do dziś podejście PiSu do kwestii inteligencji wynikalo z rozczarowania pewnych grup spolecznych zmianami w Polsce po 1989 roku i utożsamianiem tychże nieudolnych przeistoczeń z inteligentami. Lecz "pisowska" krytyka przemienila się w zajadly konflikt z elitami, który musial dla jednej, tej bardziej zależnej od nastrojów spolecznych, skończyć się tragicznie. Kryzys, w jakim znalazla się inteligencja, która jest wytworem peerelowskiego szkolnictwa i koncepcji naukowo-badawczych dziś jest realnie do przezwyciężenia. Niereformowalny beton intelektualny przez ostatnie 19 lat z różnym nasileniem byl marginalizowany. Jego miejsce zajmowaly bądź nowe kadry, "spadochroniarze" z zachodnich uniwersytetów, czy postsolidarnościowi myśliciele. Nikt z nich niestety nie potrafil zaraz po 1989 roku wziąć sterów wladzy w swoje ręce z pozytywnym dla ogólu skutkiem. Stąd też kariery Andrzeja Leppera, Lecha Walęsy, Stana Tymińskiego. "To bardzo trudne zadanie, ale my uważamy, że ten kryzys inteligencji polskiej trzeba przełamać takimi metodami jakie są dostępne"-rację ma Jaroslaw Kaczyński, gdyż jest najwyższy czas, do tego aby wykreować inteligenckie kadry. Polski naród jest przecież oparty o wyryty w narodowej tożsamości obraz inteligenta, wolnomyśliciela i ideowca, pięknie realizowany w XIX i na początku XX wieku "Formuła III RP jest właśnie wynikiem kryzysu polskiej inteligencji, a ten jest wynikiem kryzysu polonizmu, czyli poczucia przynależności narodowej"- dziś inteligencja w przeciwieństwie do tej przedwojennej ma znikome poczucie narodowej przynależności. Interesuje ją bezideowa europejskość, a poprzez to partykularne interesy środowisk ponadnarodowych są dla niej ważniejsze niż interes Ojczyzny. Ojczyzny, której się wyrzekli w ramach odchodzenia od patriotyzmu, tak silnie lansowanego w PRL-u, który stal się niemodny bo poslugiwali się nim komuniści [skrajnie trywialne podejście do problemu]